Η εκστρατεία στον Πειραιά Εκτύπωση
Συντάχθηκε απο τον/την Administrator   
Πέμπτη, 06 Νοέμβριος 2008 19:52

Προτού διαλύσουν το στόλο που είχε γυρίσει από την ναυμαχία της Ναυπάκτου, ο Κνήμος ο Βρασίδας και οι άλλοι Πελοποννήσιοι αρχηγοί θέλησαν, καθώς άρχιζε ο χειμώνας, να δοκιμάσουν, κατά συμβουλή των Μεγάρων, να κάνουν μία απόπειρα εναντίον του Πειραιά.

Ήταν ανοιχτός και αφρούρητος. Το σχέδιο ήταν να πάρει ο κάθε ναύτης το κουπί του, το μαξιλάρι του και την τροπωτήρα του και να πεζοπορήσουν από την Κόρινθο από τη Κόρινθο στην ακτή του Σαρωνικού. Αφού φτάσουν με γρήγορη πορεία στα Μέγαρα και στη Νίσαια - λιμάνι των Μεγάρων - να καθελκύσουν 40 πολεμικά που έτυχε να βρίσκονται εκεί και να επιτεθούν αμέσως εναντίον του Πειραιά. Στόλος κανείς δε βρισκόταν εκεί για να φυλάει το λιμάνι.

Μόλις το αποφάσισαν οι Πελοποννήσιοι άρχισαν να πορεύονται. Έφτασαν νύχτα στη Νίσαια, έριξαν τα καράβια στη θάλασσα, αλλά αντί να πάνε στον Πειραιά, όπως το είχαν σχεδιάσει, φοβήθηκαν τέτοιο τόλμημα - τους εμπόδισε και αντίθετος άνεμος - και πήγαν στο ακρωτήρι της Σαλαμίνας που βλέπει προς τα Μέγαρα. Εκεί ήταν φρούριο και τρία πολεμικά που φύλαγαν ώστε να μη μπορεί κανένα καράβι να βγαίνει ή να μπαίνει στο λιμάνι των Μεγάρων. Έκαναν επίθεση εναντίον του φρουρίου και ρυμούλκησαν μαζί τους τα τρία αδειανά καράβια. Ύστερα έπεσαν ξαφνικά στην υπόλοιπη Σαλαμίνα κι άρχισαν να τη λεηλατούν.

Τότε με πυρσούς δόθηκε το σήμα του συναγερμού στην Αθήνα και προκάλεσε πανικό όπως ποτέ άλλοτε στη διάρκεια του πολέμου. Με την αυγή, σύσσωμος ο λαός της Αθήνας έτρεξε στον Πειραιά, έριξαν τα καράβια τους στη θάλασσα μπήκαν μέσα βιαστικά και με φωνές πήγαν στη Σαλαμίνα, ενώ το πεζικό οργάνωσε τη φρούρηση του Πειραιά. Οι Πελοποννήσιοι που είχαν καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος της Σαλαμίνας, βλέποντας τους Αθηναίους να έρχοντα, πήραν τους αιχμαλώτους και τη λεία που είχαν μαζέψει, πήραν και τα τρία καράβια που είχαν πιάσει στο ακρωτήριο Βούδορο και γύρισαν στη Νίσαια όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Από τα Μέγαρα γύρισαν πεζοί πάλι στην Κόρινθο. Οι Αθηναίοι γύρισαν και αυτοί πίσω και μετά το πάθημα αυτό φρουρούσαν καλύτερα τον Πειραιά, κλείνοντας τα λιμάνια και παίρνοντας κι άλλα μέτρα.