Στις αρχές Μαΐου ο Βαγγέλης είχε πάει στο Μοναστήρι με τέσσερις συντρόφους του - τους Γρηγόρη, Χρήστο και Στέργιο και τον νεαρό παπά-Δημήτρη από το Στρέμπενο. Οι κινήσεις του είχαν γίνει γνωστές από τους εχθρούς του, οι οποίοι υπέθεσαν ότι στην επιστροφή θα έπαιρνε το τραίνο από το Μοναστήρι ως το Σόροβιτς κι από εκεί θα πήγαινε στο χωριό του, το Στρέμπενο, περνώντας από το Αετόζι

. Εκεί κοντά βρίσκονταν δύο εχθρικά σώματα μ' επικεφαλής τον Αλέξη και Πάντο. Τα σώματα ειδοποιήθηκαν από έναν πράκτορα που είχε σταλεί στο Σόροβιτς για να παρακολουθεί τον Βαγγέλη. Του έστησαν ενέδρα σ' ένα χωράφι με στάρι κοντά στη Λουμπέτινα πλάι στο μονοπάτι που πήγαινε στο Αετόζι. Οι ένοπλοι ήταν καλά κρυμμένοι, καθώς τα στάχυα είχαν ψηλώσει μέχρι το ανθρώπινο μπόι, κι είχαν βάλει κάποιον να παρακολουθεί με κιάλια την περιοχή από ένα δέντρο. Μόλις ο Βαγγέλης πλησίασε οι εχθροί του τον υποδέχτηκαν με βροχή από σφαίρες, που τον έριξαν αμέσως νεκρό. Το συμβάν έγινε στις 12/25 Μαΐου. Οι σύντροφοί του κατάφεραν να διαφύγουν. Αργότερα μετέφεραν τη σωρό του Βαγγέλη στο Στρέμπενο.

Στις 9/22 Ιουνίου ο Κώτας έπεσε θύμα προδοσίας. Αιφνιδιάστηκε από τουρκικό απόσπασμα ενώ βρισκόταν μαζί με τέσσερις συντρόφους του στο ίδιο του το λημέρι στη Ρούλια και πιάστηκε αιχμάλωτος. Φυλακίστηκε στο Μοναστήρι, όπου τον καταδίκασαν σε θάνατο με απαγχονισμό. Η ποινή εκτελέστηκε στις 27 Σεπτεμβρίου / 10 Οκτωβρίου 1905.

Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την προδοσία εις βάρος του Κώτα. Εκτός από αυτή εκ μέρους πρώην συντρόφων του, ο McGregor, που διατηρούσε πολλές επαφές και ήταν συνήθως καλά πληροφορημένος, αναφέρει ότι ο Κώτας είχε περιπέσει στη δυσμένεια των Ελλήνων προστατών του. Ο Καραβίτης, διατυπώνει μια παρόμοια ερμηνεία. Οι υποψίες φυσικά βαρύνουν τον Καραβαγγέλη. Σε τηλεγράφημά του στις 15/28 Ιουνίου ο Καλέργης ανέφερε ότι ο Χιλμή πασάς, που είχε φτάσει στο Μοναστήρι δύο μέρες νωρίτερα, του είχε πει ότι ο Κώτας ύστερα από πληροφορίες που δόθηκαν από τον Καραβαγγέλη. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών διατύπωσε αμφιβολίες για την ορθότητα της δήλωσης του Χιλμί, η γνώμη του ήταν ότι ο Χιλμί πασάς διέδιδε την ιστορία αυτή με την ελπίδα ότι ο Κώτας, κατά την ανάκρισή του από τις τουρκικές αρχές, θα αποκάλυπτε πληροφορίες σχετικά με την αποστολή στη Μακεδονία των τεσσάρων αξιωματικών. Στην έκθεσή του 647/28 Ιουνίου, ο Καλλέργης αναφέρει ότι ρώτησε τον Χιλμί μήπως υπήρχε περίπτωση ο Καραβαγγέλης να είχε Κόλε και όχι Κότε. Ο Χιλμί, όμως, του υπενθύμισε ο Κόλε είχε ήδη σκοτωθεί και ότι δεν υπήρχε καμμία αμφιβολία ότι ο Καραβαγγέλης είχε αναφερθεί στον Κώτα. Ο Καλλέργης ανέφερε στη συνέχεια ότι είχε λάβει νωρίτερα επιστολή του Καραβαγγέλη, όπου σαφώς εκδήλωνε εχθρότητα για τον Κώτα. Επιπλέον, αφότου ο Καλλέργης του είχε επιδώσει αίτημα της ελληνικήςς κυβέρνησης να υποστηρίξει ο Καραβαγγέλης τον Κώτα και να του δώσει χρήματα για να μπορέσει να επιτεθεί στον Μήτρο Βλάχο, ο μητροπολίτης δεν είχε ανταποκριθεί. Έτσι υποχρεώθηκε ο Καλλέργης να στείλει προσωπικά χρήματα λατευθείαν στον Κώτα στη Ρούλια εξηγώντας του την αιτία της καθυστέρησης. Τέλος στην ίδια έκθεση δηλώνει ότι ο τραπεζίτης Τσάκαλης του είχε πει ότι ο Καραβαγγέλης αντιμετώπιζε εχθρικά τον Κώτα εξαιτίας της φιλίας του τελευταίου με τον Κολέτη(;). Σε άλλη έκθεση, 713/17 Ιουλίου) ο Καλλέργης αναφέρει ότι ο Καραβαγγέλης του είχε πει ότι ένα τουρκικό απόσπασμα, με οδηγό τον Κύρου, είχε εξορμήσει για να πιάσει τον Μήτρο Βλάχο, αλλά συνέλαβε τον Κώτα από λάθος. Ο Καραβαγγέλης είχε προσθέσει ότι ακούγοντας τα νέα είχε υποβάλει αίτημα για τη σύλληψη του Κώτα, με σκοπό να αποσπάσει την εύνοια των Τούρκων. Ο Καλλέργης είχε την υποψία ότι η ιστορία αυτή δεν ήταν αληθινή.