Οι διπλωματικές σχέσεις της Ελλάδας Εκτύπωση
Συντάχθηκε απο τον/την Administrator   
Σάββατο, 08 Νοέμβριος 2008 18:17

Όπως είχε συμβεί και τα προηγούμενα χρόνια η όλο και πιο έντονη ελληνική επιθετική δραστηριότητα στη Μακεδονία έφερε την κυβέρνηση της Αθήνας αντιμέτωπη με καταιγισμό διαμαρτυριών από τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Το Μάρτιο ο Ιταλός πρεσβευτής παρουσίασε στον Σκουζέ έναν κατάλογο Κρητών που ήταν έτοιμοι να φύγουν για Μακεδονία, εκείνος συνέταξε μια εγκύκλιο προς διάφορες ελληνικές αρχές, με την εντολή να εμποδίσουν τους Κρητικούς αυτούς να διασχίσουν τα σύνορα. Τον Απρίλιο σταμάτησαν στη Θεσσαλία ένα τμήμα του σώματος του Λίτσα το οποίο οδηγούσε στη Μακεδονία. Ο Οικονομίδης συνέλαβε 23 άντρες.

Στις 3 Ιουλίου οι έξι Δυνάμεις επέδωσαν στον Σκουζέ κοινή διακοίνωση. Σ' αυτήν εξέφραζαν ικανοποίηση επειδή η ελληνική κυβέρνηση είχε λάβει κάποια μέτρα για να περιστείλει τη συγκέντρωση σωμάτων σε ελληνικό έδαφος, στη συνέχεια υπέδειξαν την ανάγκη να ληφθούν περισσότερο επιμελημένα μέτρα. Ο Σκουζές εξέφρασε την έκπληξη του γι' αυτό το καινούργιο διάβημα και άφησε να εννοηθεί ότι οι παραστάσεις θα ήταν ορθότερο να απευθυνθούν αλλού. Τόνισε και πάλι τις δυσκολίες αστυνόμευσης των εκτεταμένων βορείων συνόρων της χώρας, αμφισβήτησε την ακρίβεια των πληροφοριών που είχαν οι Δυνάμεις, και για μια ακόμη φορά επέστησε την προσοχή τους στα εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί εις βάρος των Ελλήνων. Παρόλα αυτά ένα δεκαπενθήμερο αργότερα η ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση να εφαρμόσει τη νομοθεσία της ώστε να αποτραπεί η εξαγωγή όπλων στο οθωμανικό έδαφος, να επιτηρεί αυστηρά το στρατιωτικό προσωπικό, να τιμωρεί αυστηρά όσους πλαισίωναν τα ένοπλα σώματα, να στείλει οδηγίες στους προξένους της στη Μακεδονία να κατευνάσουν τον ορθόδοξο πληθυσμό και να απομακρύνει τους τέσσερις διοικητές χωροφυλακής από τη Λάρισα, το Βόλο, τα Τρίκαλα και την Καλαμπάκα.

Στα τέλη Μαϊου, ο Μεγάλος Βεζύρης είχε ζητήσει από τον Πατριάρχη να απομακρύνει τον μητροπολίτη Πελαγονίας. Ο Πατριάρχης είχε διαμαρτυρηθεί αλλά θεώρησε καλό να καλέσει το μητροπολίτη στην Κωνσταντινούπολη για να διερευνήσει η Ιερά Σύνοδος τη διαγωγή του. Τον κατηγορούσαν ότι στα κηρύγματά του υποκινούσε το πλήρωμα σε ταραχές, επίσης ότι αναθεμάτιζε τους ρουμανίζοντες και δεν δεχόταν να παρευρεθεί στις συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου επειδή ένα από τα νέα μέλη του ανήκε στη ρουμανική Εκκλησία.

Όταν στις 22 Σεπτεμβρίου δολοφονήθηκε ο μητροπολίτης Κορυτσάς, βρέθηκαν επάνω του έγγραφα, τα οποία αποδείκνυαν ότι αυτός και άλλοι ιεράρχες διατηρούσαν επαφές με ένοπλα σώματα. Τον Οκτώβριο, κάτω από την πίεση των Δυνάμεων και ιδιαίτερα έπειτα από τις παραστάσεις του Βρετανού πρεσβευτή O' Conor, ο Μεγάλος Βεζίρης επέστησε την προσοχή του Πατριάρχη στην πολιτική δραστηριότητα των Ελλήνων ιεραρχών στη Μακεδονία, αναφέροντας κυρίως τους μητροπολίτες Γρεβενών, Καστοριάς και Δράμας. Ειδικά για τον τελευταίο υπήρχαν στοιχεία ότι διατηρούσε επαφές με τα ελληνικά σώματα, για τα οποία υπήρχε η εντύπωση ότι δρούσαν υπό τις διαταγές του.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις και ειδικά η Μεγάλη Βρετανία, συνέχισαν τις διαμαρτυρίες για τις συνεχιζόμενες κινήσεις των σωμάτων. Απτόητη η ελληνική κυβέρνηση προέβη σε μια έντονη παράσταση προς τη Μεγάλη Βρετανία με το μνημόνιο της 3ης Οκτωβρίου, το οποίο επέδωσε στο Foreign Office ο Έλληνας πρεσβευτής Μεταξάς. Στο μνημόνιο αυτό η ελληνική κυβέρνηση επισήμαινε τις άγριες επιθέσεις σε βάρος Ελλήνων της Βουλγαρίας και της Ανατολικής Ρωμυλίας τον Ιούλιο και τον Αύγουστο και απαντούσε στο βουλγαρικό ισχυρισμό πως οι επιθέσεις αυτές ήταν αποτέλεσμα αυθόρμητης εξέγερσης της κοινής γνώμης έναντι των ωμοτήτων που είχαν διαπράξει οι Έλληνες στη Μακεδονία. Το μνημόνιο τόνιζε στη συνέχεια ότι οι Βούλγαροι είχαν αρχίσει τις ταραχές στη Μακεδονία το 1897 και ότι πάνω από 800 πατριαρχικοί είχαν δολοφονηθεί στα βιλαέτια της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηρίου τα έτη 1899-1905.

Η πολιτική του Sir Edward Grey, που είχε διαδεχθεί από τις 11 Δεκεμβρίου 1905 τον Lansdowne στο βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών ήταν λιγότερο ευνοϊκή προς τους Βουλγάρους απ' ότι του προκατόχου του. Αυτό δε σήμαινε ότι η στάση του απέναντι στους Έλληνες ήταν ευνοϊκή. Στην απάντησή τους της 6ης Νοεμβρίου προς το μνημόνιο Μεταξά της 3ης Οκτωβρίου, έφτασε στο σημείο να επιπλήξει τους Έλληνες, με τον ισχυρισμό ότι τα προβλήματα στην Ανατολική Μακεδονία ήταν κατά ένα μεγάλο ποσοστό αποτέλεσμα των μηχανορραφιών του Έλληνα μητροπολίτη Δράμας και του Έλληνα προξένου στην Καβάλα.

Ο Θεοτόκης απαυδισμένος από την ισοδυναμία των πολιτικών δυνάμεων στο κοινοβούλιο, είχε προσφύγει σε εκλογές τον Απρίλιο και το κόμμα του αναδείχτηκε πρώτο με σημαντική πλειοψηφία. Παρόλα αυτά η κυβέρνησή του αντιμετώπιζε μεγάλη εχθρότητα επειδή δεν ακολουθούσε σκληρή γραμμή στην Κρήτη και τη Μακεδονία. Ο Θεοτόκης και ο Σκουζές (ο οποίος παρέμεινε στο Υπ. Εξωτερικών) αναγνώριζαν πλήρως την ανάγκη μιας συνετής πολιτικής μέχρι να ισχυροποιηθούν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Το Μάιο η Ελλάδα αγόρασε 100.000 τουφέκια Μάνλιχερ από τον οίκο Steyr, και τον Ιούλιο παρήγγειλε ακόμη δύο αντιτορπιλλικά από τα ναυπηγεία Vulcan στο Στεττίνο. Το Δεκέμβριο παραγγέλθηκαν 5 εκατομμύρια γερμανικά φυσίγγια. Για να αντιμετωπιστεί η αύξηση της δύναμης του στρατού συνάφθηκε δάνειο 20 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων.