Το σώμα του Παπαβιέρου (21 Μαΐου 1907) Εκτύπωση
Συντάχθηκε απο τον/την Administrator   
Σάββατο, 08 Νοέμβριος 2008 19:16

Στις 21 Μαΐου το Μακεδονικό Κομιτάτο διορίζει τον Δ. Παπαβιέρο ή Γκούρα ανθυπολοχαγό πεζικού αρχηγό σώματος το οποίο αποτελείτο από τους:

  1. Δ. Παπαβιέρος ή Γκούρας (αρχηγός)
  2. Στέφανος Ακριβός (οπλαρχηγός και γραμματέας, επιλοχίας πεζικού)
  3. Παύλος Νεράντζης ή Περδίκας (οπλαρχηγός)
  4. Χαρ. Τερτίκας (οπλαρχηγός, λοχίας πεζικού)
  5. Θωμάς Κατσαδούρας (οπλαρχηγός, λοχίας ευζώνων)
  6. Όθων Έσλιν
  7. Κωνσταντίνος Γκέκας
  8. Θωμάς Καράτζης
  9. Σπύρος Ράικος
  10. Αθανάσιος Καλλιάγρας
  11. Αθανάσιος Κωσταρέλας
  12. Α. Τσινόπουλος
  13. Απ. Μουρτζόπουλος
  14. Γεώργιος Λεοντάρης
  15. Δημήτριος Παπαδόπουλος
  16. Αχιλλέας Παππάς
  17. Ιωάννης Χατζόπουλος
  18. Μαρίνος Τρομάρας
  19. Αθανάσιος Μένας
  20. Σπύρος Ουρδόπουλος
  21. Ασημ. Γεωργουσόπουλος
  22. Ηλίας Θερμογιάννης
  23. Γελωργιος Τζώρτζος
  24. Παρίσης Ζαχαρούλας
  25. Φίλιππος Βασιλειάδης
  26. Κωνσταντίνος Βουλγαράκης ή Δημητρίου
  27. Αθανάσιος Μπατσούρας
  28. Αθανάσιος Σερεμέτης
  29. Σπύρος Ρεντίνας
  30. Δημ Τσούμας
  31. Κωνσταντίνος Κριτσιώτης
  32. Λάμπρος Κατσαρός
  33. Κωνσταντίνος Κατσαρός
  34. Κωνσταντίνος Καρμάζης
  35. Τριαντάφυλλος Σαμαράς
  36. Λουκάς Κόκκινος (οπλαρχηγός)
  37. Ιωάννης Πλαβός
  38. Αλέξ. Τσιρογιάννης
  39. Νικόλαος Ζάρκας
  40. Βασίλειος Βέσσας ο οποίος θα αρρωστήσει και θα γυρίσει στην Ελλάδα στις 5 Ιουνίου
  41. Νικ. Πάικος
εκτός από τους παραπάνω αναφερόμενους άντρες πήραν μέρος στο σώμα του Γκούρα κατά τη διάρκεια που αυτό βρισκόταν στη Μακεδονία και οι:
  1. Στερ. Ιωάννου
  2. Αντώνιος Ζώης
  3. Ιωάννης Καρφής
  4. Βασίλειος Δήμου
  5. Δήμου Καφαντάρης
  6. Σκαμπαρδώσης
  7. Κωνσταντίνος Μητσόπουλος
  8. Νικ. Ντούτσος
  9. Νικ. Μήτσε
  10. Παν. Βαρβάτος
  11. Κων. Καράλης
  12. Αθαν. Λαμπρινίδης
  13. Ιωαν. Λαμπρινίδης
  14. Γεώργιος Καραπιπέρης
  15. Χρ. Γιοβάνου
  16. Στέπαν Πέος
  17. Κων. Ήλκος
  18. Χρ. Πετρούτσος
  19. Γεώργιος Θανόπουλος
  20. Σταμ. Σταύρου
  21. Χρ, Καράλης
  22. Γεώργιος Στούντζε

Στα τέλη Μαΐου ο Βάρδας συνάντησε στο Ράκοβο τον Πέτρο Γούλιο. Ο Γούλιος ενημέρωσε το Βάρδα για την κατάσταση που επικρατούσε στα Κορέστια. Μετά τη δολοφονία των Παύλου Κύρου, Παπασταύρου Τσάμη και Δημ. Νταλίπη η κατάσταση ήταν απελπιστική. Η βουλγαρική οργάνωση επωφελούμενη από την ανθελληνική στάση των Τούρκων είχε εντείνει την δραστηριότητά της και οι κάτοικοι της περιοχής ήταν τρομοκρατημένοι. Ο Βάρδας αποφασίζει να εγκαταλείψει την περιοχή Περιστερίου και να κατευθυνθεί προς τα Κορέστια. Τον Ακολουθούν 40 άντρες και οι οπλαρχηγοί Μιχ. Τσόντος, Παύλος Ρακοβίτης, Γούλιος.

Στις 30 Μαΐου τα τρία σώματα των Γκούρα, Φλάμπουρα, Λαχτάρα περνούν τα ελληνοτουρκικά σύνορα κοντά στο Βελεμίστι. Την επόμενη βρέθηκαν κοντά στο χωριό Καλόχι και ο Λαχτάρας ξεχώρισε από τα άλλα σώματα και κατευθύνθηκε προς τα Καστανοχώρια. Τα άλλα δύο συνέχισαν την πορεία τους και στις 7/20 Ιουνίου βρέθηκαν κοντά στη Σέλιτσα όπου συνάντησαν το σώμα του Ζάκα.

Στις 5/18 Ιουνίου ο βοεβόδας Τζόλε εισέβαλλε στην Νεβιόλανη και ανάγκασε τους κατοίκους με την απειλή να τους σκοτώσει να προσέλθουν στην Εξαρχία. Την ίδια ακριβώς ημέρα συμμορία αποτελούμενη από 60 κομιτατζήδες και ρουμανίζοντες επιτέθηκε εναντίον των Σαρακατσάνων κοντά στη Μιλόβιστα. Η σύγκρουση κράτησε έξι ώρες.

Στις 12/25 Ιουνίου οι κομιτατζήδες έκαψαν το Ρακοτίν. Η ενέργεια αυτή έγινε σε αντίποινα της πριν από λίγες μέρες επίθεσης του Πρωίμου ενατίον του χωριού Σάρτζι. Ο Πρωίμος με τη βοήθεια των κατοίκων του χωριού Ρακοτίν είχε εισβάλλει στο Σάρτζι όπου σκότωσε 6 εξαρχικούς. Η ενέργεια αυτή προκάλεσε την αντίδραση των τουρκικών αρχών και των προξένων της Αυστρίας και Ρωσίας, οι οποίοι επισκέφθηκαν το χωριό. Οι κάτοικοι όμως του Ρακοτίν φοβούμενοι την αντεκδίκηση των Βουλγάρων είχαν εγκαταλείψει το χωριό.

Τη νύκτα της 13/26 Ιουνίου, τα ενωμένα σώματα των Φαληρέα, Παπαβιέρου, Θειάφη κρύφτηκαν σε ένα δάσος ανάμεσα στα χωριά Ζαγορίτσανη, Λέχοβο, Πρεκοπάνα, σχεδίαζαν να επιτεθούν στο χωριό Βουλγαρομπλάτσι. Τοποθέτησαν καραούλια ορισμένους άντρες του Γκούρα με επικεφαλής τους οπλαρχηγούς Κατσαδούρο και Έσλιν. Την επομένη παρατήρησαν κίνηση τουρκικού αποσπάσματος το οποίο κατευθυνόταν από το Λέχοβο στη Ζαγορίτσανη και άρχισαν να το πυροβολούν. Γρήγορα όμως κατέφθασε τουρκικός στρατός από την Ζαγορίτσανη και Κλεισούρα και τα ελληνικά σώματα αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν. Τελικά τα σώματα συγκρούσθηκαν ανάμεσα στο Λέχοβο και στο Στρέμπενο καιη μάχη ήταν αιματηρή. Έντεκα Έλληνες αντάρτες σκοτώνονται και τραυματίζονται οι οπλαρχηγοί Αργυράκος, Λ. Κόκκινος, Ιωάννης Πλαβός. Ο Πλαβός λίγο αργότερα θα συλληφθεί από τους Τούρκους ενώ νοσηλευόταν στην Μπελκαμένην. Επίσης εξαφανίσθηκαν από το σώμα του Γκολυρα οι Αλεξ. Τσιρόγιαννης και Νικ. Ζάρκας, επίσης χάθηκαν κατά την υποχώρηση ο Έσλιν και ένας άντρας του ο Ζάκα Μαμάη, οι οποίοι όμως βρέθηκαν αργότερα αφού είχαν περιπλανηθεί στα δάση γύρω από το Λέχοβο και κατευθύνθηκαν αργότερα στο Μορίχοβο μαζί με το σώμα του Κατσίγαρη. Από την πλευρά των Τούρκων σκοτώθηκαν 70 στρατιώτες. Το τουρκικό απόσπασμα στη συνέχεια συνάντησε το σώμα του Βάρδα ο οποίος ήθελε να συναντηθεί με τους τρεις Έλληνες αρχηγούς, κατά τη σύγκρουση σκοτώθηκε ένας από τους άντρες του Βάρδα και ένας Τούρκος στρατιώτης.

Στις 18 Ιουνίου / 1 Ιουλίου, τα ελληνικά σώματα χωρίζουν, ο Παπαβιέρος κατευθύνθηκε προς το Μορίχοβο ενώ ο Θειάφης προς την Πρέσπα. Ο Ζάκας που είχε μείνει μόνο με 8 άντρες ζητάει να επιστρέψει στην Ελλάδα αλλά διατάχθηκε να προχωρήσει προς τα Καστανοχώρια και να συνεργαστεί με τον καπετάν Λαχτάρα.

Η σύγκρουση του τουρκικού στρατού με τα ελληνικά σώματα είχε προκαλέσει τη συνεχή κινητοποίηση τουρκικών αποσπασμάτων για την ανακάλυψη των Ελλήνων ανταρτών, έτσι στις 18 Ιουνίου / 1 Ιουλίου τουρκικό απόσπασμα αιχμαλώτισε στη Μπελκαμένη τον οπλαρχηγό Δοξογιάννη.