Ηπειρωτική Ελλάδα

Η παρακμή του μυκηναϊκού πολιτισμού ξεκίνησε σταδιακά από τα τέλη του 13ου αιώνα πΧ. Γύρω στο 1200 πΧ μαρτυρούνται αρχαιολογικά καταστροφές στα μεγάλα κέντρα της Πελοποννήσου και της κυρίως Ελλάδας με συνέπεια να ξεκινήσει κύμα μεταναστεύσεων προς τα παράλια της Μ. Ασίας, Κρήτη και Κύπρο και εσωτερικών μετακινήσεων. Οι αναστατώσεις αυτές προκάλεσαν τη συρρίκνωση του πληθυσμού στην ενδοχώρα. Η ολοκληρωτική καταστροφή των ανακτόρων στα χρόνια μεταξύ 1150 και 1050 πΧ σηματοδότησε το τέλος της μυκηναϊκής εποχής.

Η Αθήνα των Σκοτεινών Αιώνων είχε υπολογίσιμο μέγεθος αλλά είναι άγνωστο κατά πόσο αποτελείτο από έναν ενιαίο οικισμό ή από περισσότερους.

Πρόκειται για έναν οικισμό περίπου 3.500 κατοίκων σε υψόμετρο 1350 μ. στη βορειοδυτική γωνία της οροσειράς της Δίκτης, ένα απομονωμένο και απροσπέλαστο σημείο. Οι οικίες ήταν κατασκευασμένες από σκληρό πωρόλιθο με την τεχνική της ξερολιθιάς και όλα είχαν μόνο ένα όροφο, αλλά σε μερικές περιπτώσεις υπήρχαν και κατόγια.