Τον Πελοποννησιακό πόλεμο τον άρχισαν οι Αθηναίοι και οι Πελοποννήσιοι καταγγέλοντας τις τριαντάχρονες σπονδές τις οποίες είχαν κάνει μετά την επανάσταση της Εύβοιας.

Η πραγματική αλλά ανομολόγητη αιτία του πολέμου ήταν το ότι η μεγάλη ανάπτυξη της Αθήνας φόβισε τους Λακεδαιμόνιους και τους ανάγκασε να πολεμήσουν.

Η Επίδαμνος (το σημερινό Δυρράχιο) ήταν μια πολιτεία η οποία γειτόνευε με τους βάρβαρους Ταυλαντίους που ανήκαν στην Ιλλυρική φυλή. Οι Κερκυραίοι της είχαν χτίσει - αποικία τους - αλλά ιδρυτής της ήταν ο Φάλιος του Ερατοκλείδου, Κορίνθιος το γένος, απόγονος του Ηρακλή. Κατά το αρχαίο έθιμο οι Κερκυραίοι τον είχαν μετακαλέσει από την μητρόπολη για την περίσταση. Μεταξύ των αποίκων ήταν και μερικοί Κορίνθιοι και Δωριείς.

Αμέσως μετά τα γεγονότα της Επιδάμνου, οι Αθηναίοι, καταλαβαίνοντας την έχθρα των Κορινθίων οι οποίοι ετοιμάζονταν να τους εκδικηθούν, έστειλαν διαταγή στους Ποτιδαιάτες (οι οποίοι αν και Κορίνθιοι άποικοι ήταν σύμμαχοι της Αθήνας και πλήρωναν φόρο) να κατεδαφίσουν το τείχος που είχαν προς την Παλλήνη, να δώσουν ομήρους και να διώξουν, χωρίς να ξαναδεχτούν πια άλλους αντιπροσώπους που έστελνε κάθε χρόνο η Κόρινθος σαν μητρόπολη που ήταν. Οι Αθηναίοι φοβήθηκαν μήπως οι Ποτιδαιάτες, επηρεαζόμενοι από τον Περδίκκα και τους Κορίνθιους, αποστατήσουν παρασύροντας και άλλους συμμάχους των Αθηναίων στην περιοχή.