Η ανακάλυψη του τείχους γύρω από την Λέρνα III εδραίωσε μια νέα αντίληψη για τη φύση και ισχύ της ΠΕ II Ελλάδος. Η πόλη ευθυγραμμίστηκε με άλλες λαμπρά οχυρωμένες θέσεις, όπως η Τροία και η Mersin στην Ανατολία, η Πολιόχνη στη Λήμνο, η Θερμή στη Λέσβο και το Εμποριό στη Χίο, οι Κυκλαδικές οχυρώσεις της Σύρου, της Σίφνου, της Μήλου και της Αίγινας και τέλος η πρόσφατα ανακαλυφθείσα πόλη στο Ασκηταριό της Αττικής. Όλες αυτές οι θέσεις είναι παραθαλάσσιες. Στο εσωτερικό της χώρας πόλεις όπως η Εύτρηση και ο Ορχομενός, που ήταν πιθανώς εξίσου πλούσιες, δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να προστατεύσουν τα υπάρχοντά τους και τη γη τους μ' αυτόν τον τρόπο, αναμφίβολα επειδή δεν απειλούνταν από πειρατές.

Με εξαίρεση λίγων δειγμάτων κεραμοπλαστικής, τα οποία μειώνουν τη σπουδαιότητα των Νεολιθικών έργων, τα περισσότερα ΠΕ ΙΙ αγγεία είναι μικρά και μάλλον λεπτά, όπως και η σύλληψη των σχεδίων τους. Σπάνια φέρουν βαφή, εκτός από το ιριδίζον σκοτεινόχρωμα γάνωμα που καλύπτει τις βάσεις ή τα χείλη. Η επιφάνεια που προτιμούν είναι μονόχρωμη λεπτή, που εμφανίζεται γκρίζα, εριθρωπή, κίτρινη ή κιλιδωτή.

Ο προϊστορικός οικισμός βρίσκεται στην κοιλάδα των Κλεονών, ανάμεσα στην Κόρινθο και τις Μυκήνες, και είναι ένας από τους σημαντικότερους οικισμούς της Πελοποννήσου. Κτίστηκε στο πλάτωμα ενός λόφου και καταλάμβανε έκταση 165Χ70 μέτρων. Τα αρχιτεκτονικά λείψανα που ήρθαν στο φως σε διάφορα σημεία του λόφου, μαρτυρούν εντατική χρήση του χώρου κατά την Πρωτοελλαδική ΙΙ. Στη συνέχεια ο οικισμός εγκαταλείφθηκε και ξανακατοικήθηκε από τα τέλη της Μεσοελλαδικής και κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο. Ο οικισμός της Πρωτοελλαδικής ΙΙ περιόδου περιλαμβάνει κτίρια ορθογώνια και τραπεζιόσχημα σε πυκνή διάταξη, σχηματίζοντας κτιριακές συστάδες, οι οποίες διαχωρίζονται μεταξύ τους με δρόμους και στενά μονοπάτια. Η πυκνή διάταξη των σπιτιών δείχνει την αναγκαιότητα άμεσης στέγασης μιας πολυμελούς κοινότητας και την έλλειψη κάποιου ιδιαίτερου πολεοδομικού σχεδιασμού, σε αντίθεση με σύγχρονους οικισμούς όπως πχ στην Κολώνα της Αίγινας.

Η Μάνικα είναι ένας παραθαλάσσιος οικισμός βόρεια της Χαλκίδας που ελέγχει τον βόρειο Ευβοϊκό κόλπο.

Ο οικισμός που άνθησε στην Πρωτοελλαδική ΙΙ περίοδο, διαθέτει οδικό σύστημα που διαμορφώνει μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα, με οικίες ορθογώνιες ή αψιδωτές, πλακόστρωτες ή βοτσαλωτές αυλές, εργαστήρια, πηγάδια, εστίες και ιερά, ενώ τείχος περιβάλλει σε ορισμένα σημεία τον οικισμό.