Το καλοκαίρι, οι Λακεδαιμόνιοι διάταξαν και ξεκίνησαν για τη Μυτιλήνη 42 καράβια με αρχηγό τον Αλκίδα που ήταν ναύαρχος, κ' έκαναν εισβολή στην Αττική μαζί μετους συμμάχους τους, ώστε οι Αθηναίοι, κινδυνεύοντας σε δύο μέτωπα, να δυσκολευτούν να στείλουν πολεμικά για να χτυπήσουν το στόλο που πήγαινε στη Μυτιλήνη.

Οι Μυτιληναίοι, βλέποντας ότι ο στόλος από την Πελοπόννησο δεν ερχόταν, αλλά αργοπορούσε και ότι τους έλειψαν τα τρόφιμα, αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν με τους Αθηναίους για την ακόλουθη αιτία. Ο Σάλαιθος, που είχε πάψει κι αυτός να ελπίζει ότι θα έρθει ο στόλος, μοίρασε στο λαό βαρύ οπλισμό - ενώ πριν δεν είχε παρά ελαφριά όπλα - με σκοπό να κάνει έξοδο εναντίον των Αθηναίων. Ο λαός όμως, μόλις πήρε τα όπλα, δεν άκουγε πια τους άρχοντες, αλλά μαζευόταν σε ομάδες και ζητούσαν ν' ανοίξουν οι ολιγαρχικοί τις αποθήκες και να μοιράσουν σ' όλους σιτάρι, αλλιώς θα πήγαιναν - είπαν - να συνεννοηθούν με τους Αθηναίους για να τους παραδώσουν την πολιτεία.

Μετά την υποταγή της Λέσβου, οι Αθηναίοι έκαναν εκστρατεία με στρατηγό τον Νικία του Νικηράτου εναντίον του νησιού Μινώα που βρίσκεται αντίκρυ στα Μέγαρα.

Το καλοκαίρι οι Πλαταιείς, που δεν είχαν πια τρόφιμα και δεν μπορούσαν ν' ανθέξουν στην πολιορκία, παραδόθηκαν στους Πελοποννήσιους μετά από τ' ακόλουθα περιστατικά.

Τα 40 καράβια που οι Πελοποννήσιοι είχαν στείλει στη Λέσβο, τα καταδίωξαν οι Αθηναίοι καθώς ταξίδευαν στο ανοιχτό πέλαγος και ύστερα τα έπιασε τρικυμία που τα έριξε στα νερά της Κρήτης. Από εκεί έφτασαν σκόρπια στη Πελοπόννησο, όπου βρήκαν, στην Κυλλήνη, 13 λευκαδίτικα και αμπρακιώτικα καράβια με τον Βρασίδα του Τέλλιδος που είχε φτάσει εκεί, σύμβουλος του Αλκίδα. Μετά την αποτυχία τους στη Λέσβο, οι Λακεδαιμόνιοι ήθελαν να ενισχύσουν το στόλο τους και να πάνε στη Κέρκυρα όπου είχε αρχίσει εμφύλιος σπαραγμός. Οι Αθηναίοι δεν είχαν παρά μόνο 12 καράβια στη Ναύπακτο και οι Λακεδαιμόνιοι ήθελαν να προφτάσουν προτού στείλει ο εχθρός ενισχύσεις. Ο Βρασίδας και ο Αλκίδας άρχισαν να ετοιμάζονται για την επιχείρηση αυτή.

Καθώς τελείωνε το καλοκαίρι, οι Αθηναίοι έστειλαν 20 καράβια στη Σικελία.

Το χειμώνα η επιδημία ξανάρθε για δεύτερη φορά στην Αθήνα. Δεν είχε ποτέ εξαφανιστεί εντελώς αλλά είχε σημειώσει ύφεση.

Τη δεύτερη φορά κράτησε ένα χρόνο, ενώ την πρώτη είχε κρατήσει δύο χρόνια. Τίποτε δεν κλόνισε περισσότερο το ηθικό των Αθηναίων και δεν μείωασε την στρατιωτική τους δύναμη όσο η επιδημία. Τουλάχιστον 4.400 οπλίτες και 300 ιππείς πέθαναν απ' την αρρώστια.