Η μεταλλουργία, που, όπως μας αποκάλυψε το μεταλλουργικό εργαστήριο στα Λαμπρικά Κορωπίου και ο λάκκος με τις σκωρίες στη Ραφήνα, ασκείται συστηματικά, προϋποθέτει εξειδίκευση της εργασίας, προάγει το εμπόριο και συντελεί στη συγκέντρωση πλούτου και πιθανώς στην έναρξη σχηματισμού οικονομικών-κοινωνικών τάξεων, καθώς και εγκαθίδρυση ισχυρής κεντρικής εξουσίας.

Κατά τη φάση Αίγινα V (2200-2050 π.Χ.) ο οικισμός με το ξεχωριστό πολεοδομικό σύστημα οικοδομικών τετραγώνων φαίνεται πως έχει εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα πρωτοαστικά κέντρα της Πρώιμης Χαλκοκρατίας στο Αιγαίο.

Ο προϊστορικός οικισμός της Λέρνας βρίσκεται στο δυτικό μυχό του Αργολικού κόλπου στην περιοχή των Μύλων. Τα κριτήρια επιλογής της θέσης αυτής ήταν η εύφορη γη, τα γειτονικά μεταλλεία και τα κοιτάσματα πηλού καλής ποιότητας, η ύπαρξη πηγών νερού και η γειτνίαση με τη θάλασσα. Οι ανασκαφικές έρευνες (1952-8), αποκάλυψαν τα ερείπια ενός οικισμού, όπου παρατηρήθηκε συνεχής κατοίκηση από τη Νεολιθική μέχρι τη Μυκηναϊκή εποχή. Τα οικοδομήματα καθεμιάς από τις προϊστορικές φάσεις της Λέρνας αριθμούσαν τα 150, ενώ ο αριθμός των κατοίκων κάθε περιόδου υπολογίζεται γύρω στους 800.

Τα Πευκάκια είναι μια μαγούλα που βρίσκεται στη δυτική παραλία του Παγασητικού κόλπου. Οι ανασκαφές (1967-73 και 1976-77) έδειξαν ότι η θέση κατοικήθηκε συνεχώς από τη Χαλκολιθική μέχρι τη Μυκηναϊκή εποχή. Τα στρώματα του μεσοελλαδικού οικισμού, όπως δείχνουν κυρίως τα οικιστικά κατάλοιπα του ανασκαφικού τομέα E-F VIII, διακρίνονται σε επτά οικοδομικές περιόδους και αρχίζουν με μια μεταβατική περίοδο από την Πρώιμη στη Μέση Χαλκοκρατία.