Το καλοκαίρι με την άνοιξη, γύρισαν οι Αθηναίοι πρέσβεις από τη Σικελία με τους Εγεσταίους απεσταλμένους και έφεραν μαζί τους εξήντα τάλαντα άκοπο ασήμι που αντιπροσώπευαν τους μισθούς ενός μηνός για εξήντα καράβια, όσα επρόκειτο να ζητήσουν οι Εγεσταίοι να τους στείλουν. Οι Αθηναίοι συγκάλεσαν Εκκλησία και αφού άκουσαν από τους Εγεσταίους και τους δικούς τους πρέσβεις ενθαρρυντικές αλλά όχι αληθινές πληροφορίες - μεταξύ άλλων ότι υπήρχαν, έτοιμα χρήματα πολλά στο δημόσιο ταμείο και στους ναούς - ψήφισαν να στείλουν στη Σικελία εξήντα καράβια με στρατηγούς τον Αλκιβιάδη του Κλεινίου, τον Νικία του Νικηράτου και το Λάμαχο του Ξενοφάνη, οι οποίοι θα είχαν απόλυτη εξουσία, με εντολή να βοηθήσουν τους Εγεσταίους εναντίον των Σελινουντίων και, αν η τροπή του πολέμου ήταν ευνοϊκή, να εγκαταστήσουν πάλι τους Λεοντίνους στην πολιτεία τους και να λάβουν, στη Σικελία, όλα τα μέτρα που θα θεωρούσαν εξυπηρετικά για τα συμφέροντα της Αθήνας.

Στην Κατάνη οι Αθηναίοι βρήκαν τη Σαλαμινία που είχε έρθει από την Αθήνα για να διατάξει τον Αλκιβιάδη να γυρίσει πίσω ν' απολογηθεί για τις κατηγορίες που διατύπωνε εναντίον του η πολιτεία, καθώς και μερικούς άλλους στατιώτες που είχαν μηνυθεί μαζί του για ασέβεια. για την παρωδία των Μυστηρίων και άλλους για την υπόθεση των Ερμών.