Gistor

(George's Site)

Διαφήμιση

Γεγονότα Πρώιμης Βυζαντινής

Μέγας Κωνσταντίνος (324-337)

E-mail Εκτύπωση PDF
Από το 293 μέχρι το 305, σύμφωνα με μια διευθέτηση στην οποία προέβη ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, γνωστή ως "Τετραρχία", η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βρισκόταν υπό την εξουσία δύο αυτοκρατόρων, καθένας από τους οποίους έφερε τον τίτλο του αυγούστου. Ο γηραιότερος εκ των δύο είχε την έδρα του στην Ανατολή, ο άλλος στη Δύση. Κάθε αύγουστος είχε υπό τις διαταγές του έναν καίσαρα, έναν αντικαταστάτη, που με τη σειρά του θα έπαιρνε ο ίδιος τη θέση του αυγούστου.
Τελευταία Ενημέρωση ( Τρίτη, 11 Νοέμβριος 2008 18:39 ) Περισσότερα...
 

Κωνστάντιος Β' (337-361)

E-mail Εκτύπωση PDF

Το φθινόπωρο του 337, οι γιοί του Κωνσταντίνου συναντήθηκαν στην Παννονία, στα Βαλκάνια, για να μοιράσουν την αυτοκρατορία μεταξύ τους. ο Κωνσταντίνος Β', ο μεσαίος αδελφός, ανέλαβε τον έλεγχο των ανατολικών επαρχιών και της Θράκης. Ο Κώνστας πήρε το υπόλοιπο των Βαλκανίων, καθώς και την Ιταλία και την Αφρική, ενώ ο μεγαλύτερος, και κατά πάσα πιθανότητα νόθος γιος, ο Κωνσταντίνος Β', ανέλαβε τη Βρετανία, τη Γαλατία και την Ισπανία.

Τελευταία Ενημέρωση ( Παρασκευή, 07 Νοέμβριος 2008 18:07 ) Περισσότερα...
 

Ιουλιανός (361-363)

E-mail Εκτύπωση PDF
Η βασιλεία του Ιουλιανού μετά βίας ξεπέρασε τους 18 μήνες. Αμέσως μετά τον θάνατο του θείου του, αποφάσισε να αποκαλύψει δημόσια κάτι που ήταν ήδη γνωστό στον κύκλο των στενών φίλων του, ότι δηλαδή κατά τη διάρκεια των σπουδών του, πρώτα στη Νικομήδεια το 351 και μετά στην Έφεσσο, είχε απορρίψει τον Θεό του Κωνσταντίνου και είχε ενστερνιστεί τα μυστήρια του νεοπλατωνικού παγανισμού. Μόλις έφθασε στην Κωνσταντινούπολη, ο Ιουλιανός, αφού κήδευσε με χριστιανική λειτουργία τον Κωνστάντιο, που τάφηκε στους Αγίους Αποστόλους τον Δεκέμβριο του 361, κήρυξε θρησκευτική ανοχή, αφαίρεσε τα προνόμια τα οποία κατείχαν η χριστιανική Εκκλησία και ο κλήρος, και διέταξε να αναβιώσει η λατρεία στους παγανιστικούς ναούς των πόλεων της αυτοκρατορίας.
Τελευταία Ενημέρωση ( Παρασκευή, 07 Νοέμβριος 2008 18:10 ) Περισσότερα...
 

Ιοβιανός (363-364)

E-mail Εκτύπωση PDF
Ο Ιοβιανός οδήγησε τον καταπτοημένο ρωμαϊκό στρατό από τα περσικά εδάφη μέσω Αντιόχειας στην Κωνσταντινούπολη, αλλά πέθανε στα περίχωρά της στις 17 Φεβρουαρίου του 364.
 

Βάλης (364-379)

E-mail Εκτύπωση PDF

Μετά τον θάνατο του Ιοβιανού, το στέμμα πέρασε στον χριστιανό στρατηγό από την Παννονία Βαλεντιανό, που με τη σειρά του αναγορεύει αύγουστο τον αδελφό του Βαλέντα (28 Μαρτίου 364). Ο τελευταίος ανέλαβε την Ανατολή, ενώ ο Βαλεντιανός κατευθύνθηκε προς την Δύση, όπου λόγω της απουσίας του στρατού του Ιουλιανού είχαν αρχίσει πάλι οι επιδρομές των βαρβάρων κατά μήκος του Ρήνου και του Δούναβη.

Τελευταία Ενημέρωση ( Παρασκευή, 07 Νοέμβριος 2008 18:14 ) Περισσότερα...
 

Θεοδόσιος Α' (379-395)

E-mail Εκτύπωση PDF

Μετά τον θάνατο του Βάλεντα, ο Γρατιανός αναθέτει την Ανατολή στον Θεοδόσιο, χριστιανό στρατιωτικό ισπανικής καταγωγής, γιο του magister equitum του Βαλεντιανού που είχε καταφέρει να ειρηνεύσει τη Βρετανία και την Αφρική. Ο νέος αυτοκράτορας μαζί με το υπόλοιπο Ιλλυρικό αναλαμβάνει επιπλέον τις διοικήσεις της Δακίας και της Μακεδονίας, που ανήκαν μέχρι τότε στον τομέα διοίκησης του Γρατιανού.

Τελευταία Ενημέρωση ( Παρασκευή, 07 Νοέμβριος 2008 18:24 ) Περισσότερα...
 

Αρκάδιος (395-408)

E-mail Εκτύπωση PDF
Πριν πεθάνει ο Θεοδόσιος, που βρισκόταν στη Δύση με μεγάλο μέρος του στρατού, είχε εμπιστευθεί στο πλευρό του Ονωρίου τον magister militum utriusque militiae Στηλίχωνα, κατά το ήμισυ Βάνδαλο, τον οποίο εκτιμούσε τόσο ώστε να του δώσει την ανιψιά του Σερένα για σύζυγο, κάνοντάς τον έτσι "συγγενή" της αυτοκρατορικής οικογένειας και αντιβασιλέα των ανήλικων γιων του. Αυτήν τη συγγένεια και αυτήν την εξουσία την επισφραγίζει τρία χρόνια αργότερα ο γάμος της κόρης του Στηλίχωνα Μαρίας με τον Ονώριο.
Τελευταία Ενημέρωση ( Παρασκευή, 07 Νοέμβριος 2008 18:28 ) Περισσότερα...
 

Θεοδόσιος Β' (408-450)

E-mail Εκτύπωση PDF

Κατά τις δεκαετίες 410-450 εδραιώνεται η ανωτερότητα της Ανατολικής Αυτοκρατορίας που προσλαμβάνει σιγά σιγά τα χαρακτηριστικά της "βυζαντινής" της ταυτότητας: την πόλωση στην πρωτεύουσα, μόνιμο πλέον τόπο διαμονής του αυτοκράτορα, την επίδραση του χριστιανισμού και της ορθόδοξης εκκλησίας στον πολιτισμό και τις πολιτικές δομές, την υπεροχή της ελληνικής γλώσσας ως "γλώσσας πολιτισμού και γλώσσας του Κράτους", που δεν σβήνει ωστόσο την έντονη πολυμορφία. Η μακρά βασιλεία του Θεοδοσίου, που ήταν 7 ετών κατά την ανάρρησή του στο θρόνο, που ανατράφηκε με τα γράμματα και την ευσέβεια, σημαδεύεται από την επίδραση που ασκούν επάνω του καταρχήν, μέχρι το 414, ο έπαρχος του πραιτωρίου Ανθέμιος, έπειτα, μέχρι το 423, η μεγαλύτερη αδελφή του Πουλχερία, που στέφεται Αυγούστα το 414, μετά η σύζυγός του Ευδοκία, στη συνέχεια ο έπαρχος Κύρος ο Πανοπολίτης (429-431) και τέλος ο ευνούχος Χρυσάφιος. Η υπεροχή του πολιτικού περίγυρου του αυτοκράτορα της Ανατολής, της Αυλής και του Παλατίου έρχεται σε έντονη αντίθεση με την εξουσία που ασκούσε στη Δύση ο magister militum Αέτιος (423-454).

Τελευταία Ενημέρωση ( Παρασκευή, 07 Νοέμβριος 2008 18:41 ) Περισσότερα...
 

Μαρκιανός (450-457)

E-mail Εκτύπωση PDF
Μετά το θάνατο του Θεοδοσίου η λογική της οικογένειας πρυτανεύει και η αίγλη της δυναστείας απαιτεί τον εικονικό γάμο της αυγούστας Πουλχερίας -που έχει προ πολλού δώσει όρκο αγνείας- με τον Μαρκιανό, αφανή αξιωματικό που δεν μπορούσε να εμπνεύσει ανησυχία στους ισχυρούς βάρβαρους στρατιωτικούς αρχηγούς Άσπαρα και Ζήνωνα.
Τελευταία Ενημέρωση ( Παρασκευή, 07 Νοέμβριος 2008 18:44 ) Περισσότερα...
 

Λέων Α' (457-491)

E-mail Εκτύπωση PDF
Μετά το θάνατο του Μαρκιανού το 457, ο magister militum Άσπαρ, του οποίου η βαρβαρική καταγωγή δεν του επιτρέπει να ανέλθει στο θρόνο, επιλέγει έναν στρατιωτικό μεσαίας βαθμίδας, τον Λέοντα. Στην Ανατολή όπως και στη Δύση, ο 5ος αι. σηματοδοτείται από την ισχύ που έχουν οι αποφάσεις των γερμανικών βαρβαρικών στρατευμάτων και των αρχηγών τους, στην προκειμένη περίπτωση του Άσπαρος, γιου του Αρδαβούρου, που υπήρξε επίσης magister militum. Ο νέος αυτοκράτορας όμως θα απαλλαγεί σιγά σιγά από αυτή την εξάρτηση στηριζόμενος στα στρατεύματα των Ισαύρων (σκληροτράχηλων στρατιωτών ή και ληστών μιας ορεινής περιοχής της Μ. Ασίας) και τον ειδωλολάτρη αρχηγό τους, τον Ταρασικόδισσα, που θα λάβει το όνομα του πρώην αρχηγού των Ισαύρων, Φλαβίου Ζήνωνος. Ο Ζήνων νυμφεύεται το 467 την κόρη του αυτοκράτορα, Αριάδνη, και εξοντώνει τους αντιπάλους του, τον Άσπαρο και τον γιο του Αρδαβούριο, το 471.
Τελευταία Ενημέρωση ( Παρασκευή, 07 Νοέμβριος 2008 18:47 ) Περισσότερα...
 

Αναστάσιος Α' (491-518)

E-mail Εκτύπωση PDF
Επειδή ο Ζήνων πέθανε χωρίς να αφήσει κληρονόμους, για μια ακόμη φορά υπερίσχυσε η επιρροή της Αυλής, με τις αυτοκρατορικές πριγκίπισσες να έρχονται και πάλι σε συνεννόηση με τους ευνούχους του Παλατίου. Τώρα είναι η χήρα του Ζήνωνος Αριάδνη που αναλαμβάνει να ορίσει τον νέο αυτοκράτορα. Επιλέγει έναν δημόσιο λειτουργό, τον Αναστάσιο, του οποίου οι ικανότητες σε δημοσιονομικά ζητήματα αποφέρουν θετικούς καρπούς.
Περισσότερα...
 

Ιουστίνος Α' (518-527)

E-mail Εκτύπωση PDF
Όταν πεθαίνει ο Αναστάσιος είναι και πάλι το Παλάτιο -αυτή τη φορά όμως οι στρατιωτικοί της φρουράς- που αποφασίζει για τη διαδοχή. Ο διοικητής των εξκουβιτόρων, του τάγματος της αυτοκρατορικής φρουράς, Ιουστίνος -ένας αναλφάβητος στρατιώτης, σύμφωνα με τον Προκόπιο), καταγόμενος από τη Ναϊσσό (Nis), αναγορεύεται, σύμφωνα με το καθιερωμένο τυπικό, αυτοκράτορας από τον στρατό, τη σύγκλητο και τον λαό και στέφεται από τον πατριάρχη. Κατ' αντίθεση προς τον Αναστάσιο, που δεν είχε λάβει κανένα μέτρο υπέρ των συγγενών του, ο Ιουστίνος υιοθετεί αμέσως τον ανεψιό του Ιουστινιανό. Το 521 του δίνει το αξίωμα του υπάτου και του magister militum και, τέλος, το 527, λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, τον αναγορεύει συναυτοκράτορα.
Περισσότερα...
 

Ιουστινιανός Α' (527-565)

E-mail Εκτύπωση PDF
Η ενθρόνιση του Ιουστινιανού προανήγγειλε την πιο εμπνευσμένη περίοδο διακυβέρνησης του ρωμαϊκού κόσμου από την εποχή του Διοκλητιανού. Μεταξύ του 527 και 541, ανέλαβε την ολοκληρωτική αποκατάσταση του ρωμαϊκού κράτους. Ο Ιουστινιανός ανέβηκε στον θρόνο ως μοναδικός αυτοκράτορας τον Αύγουστο του 527, διαδεχόμενος τον ηλικιωμένο θείο του, Ιουστίνο. Ο Ιουστινιανός ήταν, όπως και ο θείος του, στρατιωτικός και φαίνεται ότι κέρδισε τον θρόνο με την υποστήριξη του στρατού, γεγονός που πρέπει να ενόχλησε τους αριστοκρατικούς κύκλους της Κωνσταντινούπολης. Επομένως, είχε μεγάλη σημασία ο νέος αυτοκράτορας να επιβάλει την εξουσία του όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Τελευταία Ενημέρωση ( Παρασκευή, 07 Νοέμβριος 2008 19:12 ) Περισσότερα...
 

Ιουστίνος Β' (565-578)

E-mail Εκτύπωση PDF
Είτε υποδείχτηκε είτε όχι από τον θείο του, ο Ιουστίνος Β' ο Κουροπαλάτης ανακηρύσσεται αυτοκράτορας το ίδιο ακριβώς βράδυ του θανάτου του Ιουστινιανού, γεγονός το οποίο συνετέλεσε στην αποφυγή κάθε μορφής λαϊκής αντίδρασης και κάθε εχθρικής κίνησης εκ μέρους του ομώνυμου εξαδέλφου του, που είχε αποσταλεί ως magister militum στον Δούναβη. Αμέσως εξασφαλίζει τη δημοτικότητά του, επιδεικνύοντας τη γενναιοδωρία του στον Ιππόδρομο και εξοφλώντας με δικά του χρήματα τα αναγκαστικά δάνεια που είχε επιβάλει ο Ιουστινιανός.
Τελευταία Ενημέρωση ( Παρασκευή, 07 Νοέμβριος 2008 19:17 ) Περισσότερα...
 

Τιβέριος Β' (578-582)

E-mail Εκτύπωση PDF
Ο Τιβέριος, κόμης των εξκουβιτόρων, είχε ευνοήσει την άνοδο στην εξουσία του Ιουστίνου. Το αυτοκρατορικό ζεύγος δεν είχε απογόνους και ο Ιουστίνος, που βυθιζόταν στην τρέλα, τον αναγόρευσε καίσαρα στις 6 Δεκεμβρίου 574. Για τέσσερα χρόνια ο Τιβέριος ασκεί ήδη στην πράξη την εξουσία ως συναυτοκράτορας, έστω και αν είχε να αντιμετωπίσει τη φιλοδοξία της Σοφίας και την ισχυρή προσωπικότητά της.
Τελευταία Ενημέρωση ( Παρασκευή, 07 Νοέμβριος 2008 19:19 ) Περισσότερα...
 

Μαυρίκιος (582-602)

E-mail Εκτύπωση PDF
Καταγόμενος από την Καππαδοκία, ικανός στρατιωτικός, συγγραφέας ενός εμπεριστατωμένου εγχειριδίου για στρατιωτικά θέματα που φέρει τον τίτλο Στρατηγικόν (το συνέταξε ο ίδιος στο τέλος της βασιλείας του), ο Μαυρίκιος αναγορεύτηκε καίσαρας από τον Τιβέριο που του έδωσε και την κόρη του Κωνσταντίνα για σύζυγο.
Τελευταία Ενημέρωση ( Δευτέρα, 10 Νοέμβριος 2008 21:15 ) Περισσότερα...
 

Φωκάς (602-610)

E-mail Εκτύπωση PDF
Η πτώση του Μαυρίκιου και η άνοδος του Φωκά οδήγησαν την αυτοκρατορία σε έναν παρατεταμένο εμφύλιο πόλεμο.
Τελευταία Ενημέρωση ( Δευτέρα, 10 Νοέμβριος 2008 22:20 ) Περισσότερα...
 

Εγγραφειτε στο Newsletter μας


Έχουμε 17 επισκέπτες συνδεδεμένους

Το Site φαίνεται καλλίτερα με:
και 

Συντομα Βοηθητικα Μηνυματα

Το περιεχόμενο του Site που είναι προσβάσιμο από τους απλούς επισκέπτες είναι περιορισμένο. Μόνο τα μέλη έχουν πλήρη πρόσβαση σε όλο το περιεχόμενο. Μόλις κάνετε Login θα εμφανισθούν όλες οι επιλογές από το Μενού Περιεχόμενα.