Όταν έγινε η πενηντάχρονη ειρήνη και, λίγο αργότερα, η συμμαχία των Αθηναίων με τους Λακεδαιμόνιους, οι πρέσβεις των άλλων πολιτειών της Πελοποννήσου, που είχαν προσκληθεί για να συμμετάσχουν στις διαπραγματεύσεις, έφυγαν από τη Σπάρτη. Ενώ οι άλλοι πρέσβεις γύρισαν κατευθείαν στις πολιτείες τους, οι Κορίνθιοι πέρασαν πρώτα από το Άργος και είχαν συνομιλίες με μερικούς από τους άρχοντες της πολιτείας. Τους είπαν ότι, αφού οι Λακεδαιμόνιοι, αντίθετα προς τα συμφέροντα της Πελοποννήσου και με σκοπό να την υποδουλώσουν, είχαν κάνει ειρήνη και συμμαχία με τους πρώην χειρότερους εχθρούς τους, τους Αθηναίους, να κοιτάξουν οι Αργείοι να δουν πως θα σωθεί η Πελοπόννησος και να διακηρύξουν επίσημα ότι είναι έτοιμοι να κάνουν αμυντική συμμαχία με κάθε αυτόνομη ελληνική πολιτεία που το επιθυμεί και δέχεται να λύνει τις διαφορές της με διαπραγματεύσεις. Τους είπαν ότι έπρεπε να διορίσουν λίγους πληρεξούσιους αντιπροσώπους, ώστε να μην γίνονται οι διαπραγματεύσεις μπροστά στη συνέλευση του λαού και να μη φαίνεται ποιοί εξέφρασαν γνώμες τις οποίες δεν δέχτηκε ο λαός. Είπαν ότι πολλές πολιτείες θα προσχωρούσαν στη συμμαχία από μίσος προς τους Λακεδαιμόνιους. Αφού οι Κορίνθιοι τα είπαν αυτά, γύρισαν στην πολιτεία τους.

Το καλοκαίρι, οι Αθηναίοι κυρίεψαν με πολιορκία την Σικυώνα. Σκότωσαν όλους τους στρατεύσιμους άντρες, υποδούλωσαν τα γυναικόπαιδα κ' έδωσαν το έδαφος στους Πλαταιείς για να εγκατασταθούν εκεί. Έφεραν πίσω στη Δήλο τους κατοίκους της, επειδή επηρεάστηκαν από τις συμφορές που είχαν πάθει και θυμήθηκαν ένα χρησμό του θεού στους Δελφούς.