Όταν ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης επισκέφθηκε την Αθήνα στις αρχές του 1905 για να ζητήσει την τοποθέτηση αξιωματικών στο Προξενείο Μοναστηρίου, είχε μαζί του ένα σχέδιο επιχειρήσεων που χρησίμευε ως υπόδειγμα για τον ελληνικό ένοπλο αγώνα στα επόμενα χρόνια.

Το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα - με την τρέχουσα μορφή του - είχε σημειώσει πολύ μικρή πρόοδο.

Με την κλιμάκωση της ελληνικής επιθετικής δραστηριότητας, η ελληνική κυβέρνηση και οι ηγέτες του ελληνισμού στη Μακεδονία αντιμετώπισαν πλήθος επικρίσεων από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Τον Ιανουάριο οι κομιτατζήδες επωφελούμενοι από την απραξία των ελληνικών σωμάτων λόγω των καιρικών συνθηκών - το χιόνι στο Μοναστήρι έχει φθάσει το ενάμιση μέτρο. - εισβάλουν στο Στρέμπενο και καίνε πολλά πατριαρχικά σπίτια.

Στις 5 Μαρτίου συγκεντρώνονται στη μονή Ρουσάνης στο Καστράκι της Καλαμπάκας το σώμα του Μάλλιου εκτός από την ομάδα του Γκούτα που φθάνει δύο μέρες αργότερα. Το Μακεδονικό Κομιτάτο από τις 18 Δεκεμβρίου 1904 είχε αναθέσει τον Μάλλιο αρχηγό σώματος και αυτός όλη αυτή την περίοδο καταρτούσε το σώμα του το οποίο αποτελείτο από τους:

Μόλις ο Μακρής έφθασε στην Αθήνα ήρθε σε επαφή με τον Καλαποθάκη ο οποίος του έδωσε χρήματα προκειμένου να καταρτίσει σώμα 20 ανδρών. Εκείνος ήρθε σε επαφή με ανθρώπους στη Κρήτη οι οποίοι του έστειλαν δέκα πέντε άνδρες. Ο Καραβίτης αναφέρει ότι αυτός προμήθευσε τους άνδρες στον Μακρή και πρέπει τουλάχιστον εν μέρει να είναι αληθινός δεδομένου ότι ο Βάρδας, σε επιστολή του προς τον Καούδη, αναφέρει ότι 9 από τους 17 άνδρες του Μακρή είναι Ανωπολίτες συγχωριανοί του Κατεχάκη.

Στις 12/25 Μαρτίου ξεκινάει από τον Πειραιά για Βόλο και ο Καραβίτης επικεφαλής των ανδρών και στις 19 Μαρτίου / 1 Απριλίου περνάει τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Το σώμα του αποτελείται από τους:

Στις 16/29 Μαρτίου ο Βάρδας με το σώμα του βρίσκεται στο μοναστήρι της Παναγίας του Σισανίου. Εκεί πληροφορήθηκε ότι συμμορία κομιτατζήδων κατέστρεψε το μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων στα Καστανοχώρια και σκότωσε τον ηγούμενο (η μονή των Αγίων Αναργύρων ανεγέρθηκε και πρωτολειτούργησε το 1080, το 1905 καταστρέφεται από τους κομιτατζήδες και το 1942 καταστρέφεται από φωτιά η οποία καταλήγει σε λεηλασία πολύτιμων θησαυρών και εγγράφων). Ο Βάρδας τότε πήρε την απόφαση να προσβάλλει τη Ζαγορίτσανη, χωριό 600 περίπου σπιτιών από τα οποία 60 μόνο ήταν πατριαρχικά ήταν δε και ισχυρό οχυρό των κομιτατζήδων.

Το σώμα του λοχαγού Νικόστρατου Καλομενόπουλου ή Νίδα ήταν από τα πιο ισχυρά και καλά οργανωμένα σώματα που εστάλησαν ποτέ στη Μακεδονία, συνολικής δυνάμεως 115 ανδρών, αποτελείτο δε από τους:

Στα μέσα Απριλίου περνάει τα ελληνοτουρκικά σύνορα το σώμα του Κατεχάκη με 45 άνδρες και το οποίο αποτελείται από τους:

Στα μέσα Απριλίου περνάει τα ελληνοτουρκικά σύνορα το σώμα του Γύπαρη με 30 άνδρες και το οποίο αποτελείται από τους:

Στα μέσα Απριλίου περνάει τα ελληνοτουρκικά σύνορα και το σώμα του Πέτρου Μάνου ή Βέργα με 70 άνδρες και το οποίο αποτελείται από τους:

Στις 13/26 Απριλίου ομάδα ανταρτών βρίσκεται κοντά στη Λόσνιτσα στη θέση Κουρί. Η ομάδα γίνεται αντιληπτή από τον 17χρονο Χρήστο Ζώγα.

Στις 22 Απριλίου / 5 Μαϊου τα ενωμένα σώματα του Κατεχάκη, Μάνου και Γύπαρη συνολικής δύναμης περίπου 110 ανδρών λημεριάζουν στο όρος Μουρίκι ανάμεσα στη Βλάστη και τη Κλεισούρα προκειμένου να συνεχίσουν την πορεία τους προς το Λέχοβο.

Στις 25 Απριλίου /8 Μαΐου, σε συνάντησή τους οι Βάρδας, Κατεχάκης, Μάνος αποφάσισαν ότι έπρεπε να δολοφονήσουν τον Αριστείδη Μαρδαρίτη. Την εντολή ανέλαβε και έφερε σε πέρας ο Παπαδράκος

Ο Καούδης στις 29 Οκτωβρίου / 11 Νοεμβρίου βρίσκεται έξω από τη Νεβιόλανη. Σε ένα σπίτι του χωριού γίνεται γάμος και οι καλεσμένοι έχουν μαζευτεί σ΄ αυτό. Ο Καούδης με τον Σκαλίδη εισβάλλουν στο χωριό και περικυκλώνουν το σπίτι.

Κατά τη διάρκεια του έτους η ελληνική προσπάθεια είχε σημειώσει μεγάλη πρόοδο και στο κεντρικό τμήμα της Μακεδονίας. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα ο αγώνας διεξαγόταν από τα τοπικά σώματα.

Εδώ οι Έλληνες σημείωσαν μικρότερη πρόοδο. Στην περιοχή έφτασε ο Νταφώτης με ένα μεγάλο σώμα από την Ελλάδα, αλλά συνάντησε σύντομα δυσκολίες.