Gistor

Ο Καούδης στις 29 Οκτωβρίου / 11 Νοεμβρίου βρίσκεται έξω από τη Νεβιόλανη. Σε ένα σπίτι του χωριού γίνεται γάμος και οι καλεσμένοι έχουν μαζευτεί σ΄ αυτό. Ο Καούδης με τον Σκαλίδη εισβάλλουν στο χωριό και περικυκλώνουν το σπίτι.

Έξω από το σπίτι βρίσκονται τέσσερις εξαρχικοί χωροφύλακες οι οποίοι τους απαγορεύουν την είσοδο. Στη διαμάχη μαζί τους τραυματίζεται στο πόδι ο Ι. Βούρβαχης του σώματος Καούδη. Τελικά βλέποντας ότι δεν πρόκειται να τους αφήσουν να μπουν μέσα, αποφασίζουν να βάλουν φωτιά. Πράγματι σε λίγα λεπτά το σπίτι αρχίζει να φλέγεται και όσοι βρίσκονται μέσα αναγκάζονται να βγουν έξω. Ένας – ένας που βγαίνει σκοτώνεται από τους Έλληνες αντάρτες.

Ο πρόξενος της Αυστροουγγαρίας Prochaska επισκέπτεται την επομένη το χωριό. Νεκροί είναι 13 και τραυματίες 8. Μεταξύ των νεκρών υπάρχουν επτά εξαρχικοί, ένας μωαμεθανός και πέντε πατριαρχικοί που ήταν καλεσμένοι στο γάμο. Μεταξύ των τραυματισμένων έξι εξαρχικοί και δύο πατριαρχικοί, τέσσερις γυναίκες, τρεις κοπέλες και ένα αγόρι.

Στη συνέχεια ο Σκαλίδης πάει στην Μπελκαμένη και ο Καούδης στο Λέχοβο όπου μένουν δύο μέρες. Εκεί τους συναντάει ο Γεώργιος Μηναδάκης ή Λιάπης με 10-12 άνδρες. Την επομένη 7/20 Νοεμβρίου τουρκικός στρατός περικυκλώνει το χωριό αλλά ο Καούδης καταφέρνει να βγει χωρίς να γίνει αντιληπτός από τους Τούρκους, ο Μηναδάκης, όμως, έρχεται αντιμέτωπος με το απόσπασμα σκοτώνεται ο ίδιος και επτά από τους άνδρες του ενώ αιχμαλωτίζονται δύο. Από τους Τούρκους τραυματίζονται δύο.

Στη συνέχεια ο Καούδης κατευθύνεται προς την Μπελκαμένη και θα παραμείνει στην περιοχή μέχρι τις 12/25 Νοεμβρίου.

Την ίδια εποχή ο Κρόμπας αναλαμβάνει να θανατώσει τον ρουμανίζοντα πληροφοριοδότη Ηλ. Τσίγγελο αλλά η επιχείρηση, από λάθος του Κρόμπα δεν έχει επιτυχία. Ο Τσίγγελος καταφέρνει να διαφύγει και ειδοποιεί τον τουρκικό στρατό ο οποίος περικυκλώνει το Πετάλινο και το σώμα του Κρόμπα στις 8/21 Νοεμβρίου. Ο στρατός κατορθώνει να αιφνιδιάσει το ελληνικό σώμα και στη μάχη σκοτώνονται ο ίδιος ο Κρόμπας, ο δεύτερος λοχίας του σώματος Βασίλης, ο Χρήστος Σουγαράκης, ο Χρ. Γκόλιος, ο Β. Μπαμπούρης, ο Αθ. Μπινέκος και ο Τρύφων Πετκάκης.

Με την άφιξή του ο Μακρής στο Μπουφκόλ στέλνει οκτώ άνδρες στο χωριό Σφέτα Πέτκα και σκοτώνουν τον μουχτάρη και τον παπά του χωριού.

Τον Νοέμβριο, ο τουρκικός στρατός έρχεται αντιμέτωπος με το σώμα του υπολοχαγού Γεωργιάδη στο Πετάλινο του Μοριχόβου, το οποίο και διαλύει.

Στα τέλη Νοεμβρίου ο Μακρής αναχωρεί για Ελλάδα. Στην Ελλάδα έφθασε στις 12 Δεκεμβρίου με τέσσερις άνδρες του. Τους υπόλοιπους αφήνει στην περιφέρειά του.

Στις 5/12 Δεκεμβρίου, ο Βάρδας αναχωρεί για την Αθήνα. Θέλει να συνεννοηθεί με το Μακεδονικό Κομιτάτο για την έκρυθμη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Δυτική Μακεδονία και τη διένεξη των εντολών του Κομιτάτου με αυτές των αξιωματικών που υπηρετούν στα διάφορα προξενεία και “Κέντρα” της περιοχής. Το Κομιτάτο με την επάνδρωση και αποστολή των ελληνικών σωμάτων, ανέθετε σε αυτά και την περιοχή που έπρεπε να δράσουν ενώ συγχρόνως επέμενε να διοικεί τα σώματα αυτά από την Αθήνα, παρά την μεγάλη απόσταση, την ανυπαρξία επικοινωνιών και την αδυναμία γρήγορης ενημέρωσης και αντίδρασης των υπεύθυνων στην Αθήνα. Από την άλλη πλευρά, τα επιτόπου “Κέντρα” και Επιτροπές ήταν πάντοτε καλά ενημερωμένα σχετικά με τις κινήσεις των τουρκικών αποσπασμάτων, τη δύναμη των κομιτατζήδων στις διάφορες περιοχές και τις κινήσεις τους, ήξεραν τη διασπορά των ελληνικών δυνάμεων σε κάθε περιοχή και γνώριζαν σε ποιο σημείο υπήρχε έλλειψη ή ανάγκη αποστολής κάποιας δύναμης. Πολλές φορές οι πληροφορίες των “Κέντρων” προς τα διάφορα σώματα τα είχε γλιτώσει από την συνάντησή τους με τουρκικές δυνάμεις και τα είχε γλιτώσει από τον αποδεκατισμό τους. Αρκετές φορές είχε παρουσιασθεί το φαινόμενο ανυπακοής των νέων οπλαρχηγών στις διαταγές των “Κέντρων” και των επιτόπου αρχηγών. Ήταν, λοιπόν, σωστή η γνώμη του Βάρδα των υπολοίπων αρχηγών της περιοχής και των αξιωματικών των “Κέντρων” που ζητούσαν από το Κομιτάτο την επάνδρωση και αποστολή μόνο των σωμάτων. Όταν τα διάφορα νέα σώματα θα έφθαναν εκεί θα έπρεπε να υπακούν στις διαταγές των διαφόρων υπευθύνων της περιοχής για την καλλίτερη διεξαγωγή του αγώνα.

Με την αναχώρηση του Βάρδα, αναλαμβάνει την αρχηγία των ελληνικών σωμάτων της περιοχής Κορεστίων ο Βασίλειος Πανουσόπουλος ή Λαχτάρας. Τα σώματα αυτά μικρά σε δύναμη, βρίσκονται κάτω από τις διαταγές των οπλαρχηγών Π. Κύρου, Εμμ. Νικολούδη, Στ. Κλειδή, Σίμου. Κατά τα τέλη Νοεμβρίου, τα μικρά αυτά σώματα, προσβάλλονται από τον τουρκικό στρατό στο δάσος του Ορεχόβου, αλλά υποχωρούν και μετακινούνται. Στη συνέχεια ο στρατός τα πολιορκεί στο χωριό Νίβιτσα. Οι προσπάθειες των ελλήνων ανταρτών να διασπάσουν τον τουρκικό κλοιό, σε μία από τις οποίες τραυματίζεται και ο Πανουσόπουλος, δεν έχουν αποτέλεσμα. Στο τέλος αποφασίζουν να χωριστούν σε δύο ομάδες και να δοκιμάσουν νέα έξοδο. Η μία ομάδα με επικεφαλής τον Εμμ. Νικολούδη, πρόκειται να επιβιβαστεί σε ένα μικρό σκάφος και να προσπαθήσει να διαφύγει. Η άλλη, στην οποία βρίσκονται όλοι οι υπόλοιποι οπλαρχηγοί, έχει σκοπό να φύγει από την στεριά. Πράγματι οι Τούρκοι δεν καταφέρνουν να σταματήσουν τους αντάρτες οι οποίοι επιβιβάζονται στο σκάφος και φεύγουν. Εισβάλλουν όμως στο χωριό και αιχμαλωτίζουν 17 αντάρτες, ανάμεσά τους βρίσκεται και ο τραυματισμένος Πανουσόπουλος.

Στις 20 Δεκεμβρίου / 2 Ιανουαρίου τα ενωμένα σώματα του Βλαχάκη και Κόκκινου εισβάλλουν στο εξαρχικό χωριό Έζερετς. Καίνε δύο σπίτια και σκοτώνουν άγνωστο αριθμό κομιτατζήδων.

Στα τέλη Δεκεμβρίου έφθασαν στο Μορίχοβο τα δύο σώματα του Γεωργίου Σκαλίδη και Ευάγγελου Νικολούδη.

Στις 23 Δεκεμβρίου / 5 Ιανουαρίου η συμμορία του Μήτρου Βλάχου καταστρέφει το Μοναστήρι της Αγ. Τριάδος στο Πισοδέρι.

Την εποχή αυτή ο Σίμος Στογιάννης ο οποίος βρίσκεται με λίγους άνδρες στην περιοχή Βογατσικού μετά από διαταγή του Κέντρου Μοναστηρίου, τίθεται στις διαταγές του Καούδη.