Gistor

Οι προσπάθειες ελληνοσερβικής προσέγγισης συνεχίστηκαν και μετά την πτώση του Όθωνα.

Ο Χ. Τρικούπης, σαν υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης του Α. Κουμουνδούρου εξουσιοδοτεί, το βουλευτή Σαντορίνης και προσωπικό του έμπιστο φίλο Πέτρο Ζανά, να αντιπροσωπεύσει τα ελληνικά συμφέροντα στην ελληνοσερβική συνάντηση στο Voeslau της Αυστρίας.

Οι εντολές που έλαβε ο Ζάνος ήταν να προχωρήσει πάση θυσία στη σύναψη συμμαχίας στην οποία η σερβική κυβέρνηση επιθυμούσε να προσδιορισθούν τα όρια των επιθυμητών γεωγραφικών προσκτήσεων κάθε πλευράς. Η ελληνική κυβέρνηση ήταν διατεθειμένη να υποχωρήσει μέχρι του σημείου που οι απαιτήσεις της Σερβίας δεν θα έβλαπταν τις αξιώσεις της ελληνικής πλευράς.

Στη διάρκεια των συζητήσεων έγινε νύξη και στο Μακεδονικό και έγιναν ορατά τα προβλήματα του. Αν και η Σερβία δεν είχε βλέψεις στα εδάφη της Μακεδονίας δεν ήταν διατεθειμένη να προχωρήσει σε συμφωνία με την Ελλάδα, στο θέμα αυτό, εν αγνοία των ενδιαφερομένων χωρών (Βουλγαρία).

Η μυστική συνθήκη υπογράφτηκε στις 14/26 Αυγούστου 1867 και επικυρώθηκε από τον Γεώργιο Α' το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου. Η στρατιωτική συνθήκη η οποία προέβλεπε τη διατήρηση από ελληνικής πλευράς στρατού 30.000 ανδρών, ο Γεώργιος είχε αντιρρήσεις στη διατήρηση τόσου στρατού και τελικά ο Τρικούπης τροποποίησε το σχέδιο, υπογράφτηκε στις 16/28 Φεβρουαρίου 1868.

Η συνθήκη αυτή κυρώθηκε αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκε.