Gistor

Κατά τη διάρκεια του 1906 η εξαρχική προσπάθεια μειώθηκε σημαντικά. Οι χειμερινοί μήνες κύλησαν σχετικά ήρεμα. Οι περισσότεροι αρχηγοί των κομιτατζήδων είτε βρίσκονταν στη Βουλγαρία είτε παρέμειναν αδρανείς, και η όποια δραστηριότητα οφειλόταν κυρίως στους σκληροτράχηλους αρχηγούς, τον Μήτρο Βλάχο στη Δυτική Μακεδονία και τους Λούκα, Καρατάσο, Αποστόλ στην περιοχή Έδεσσας - Γιαννιτσών.

Ο Λούκα με την υποστήριξη ρουμανιζόντων Βλάχων, δεν επέτρεπε στους κατοίκους της Νάουσας την πρόσβαση στον κάμπο, κι έτσι δεν μπορούσαν πλέον να επισκέπτονται τα κτήματά τους. Οι κάτοικοι της Νάουσας απηύθυναν έκκληση στις αρχές για προστασία, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι η περιουσία τους απέδιδε φόρο 5.000 τουρκικών λιρών. Την άνοιξη οι κομιτατζήδες έγιναν πιο δραστήριοι, άρχισαν και πάλι να απειλούν τα χωριά και να δολοφονούν πατριαρχικούς προκρίτους.

Στο Μορίχοβο ανέπτυσσαν δράση οι Βέλκωφ, Τράικωφ, Ρίστε. Τον Μάρτιο απείλησαν το χωριό Μάκοβο, από το Γκρουμάτσι απήγαγαν και σκότωσαν δύο χωρικούς, τέλος εμπόδιζαν τους κατοίκους του Μπροντ να κόβουν ξύλα και να δουλεύουν στα χωράφια.

Μικρά εξαρχικά σώματα δρούσαν στην περιοχή της Φλώρινας. Στις 7 Μαΐου τρεις πατριαρχικοί σκοτώθηκαν στην Μπελκαμένη. Στις 7 Σεπτεμβρίου σκοτώθηκαν στο Νερέτι τέσσερα μέλη της ελληνικής μερίδας, ενώ την επόμενη ημέρα δολοφονήθηκε ο μουχτάρης του Κλαδοράπι. Ο Έλληνας δάσκαλος του σχολείου στο Πάτελε τραυματίστηκε στις 26 Οκτωβρίου.

Η ομάδα του Κόλε δρούσε τον περισσότερο καιρό στην περιοχή της Καστοριάς, μέχρι που εξοντώθηκε το Νοέμβριο.

Στην Κεντρική Μακεδονία οι Λούκας, Καρατάσος, Αποστόλ συνέχισαν να τρομοκρατούν τους κατοίκους σε όλη τη διάρκεια του έτους. Στην ίδια περιοχή δραστηριοποιούνταν κατά περιόδους ο Ιβάνωφ και άλλοι οπλαρχηγοί.

Στην περιοχή της Στρώμνιτσας, όπου η ελληνική άμυνα βρισκόταν σε πρώιμο στάδιο, αρκετοί πατριαρχικοί σκοτώθηκαν.

Το ίδιο ίσχυε και για τα Γιαννιτσά, εκεί οι πατριαρχικές οικογένειες δέχονταν σημαντικές πιέσεις και είχαν πολλά θύματα, ανάμεσά τους και επτά χωρικοί από το Κουτσίνοβο που έχασαν τη ζωή τους στις 17 Οκτωβρίου.

Προς τα ανατολικά, στην περιοχή των Σερρών, ο αγώνας πήρε πιο περίπλοκη μορφή. Ο Σαντάνσκι, έκανε επιθέσεις όχι μόνο εναντίον των πατριαρχικών αλλά και σε χωριά όπου η παράταξη των βερχοβιστών σημείωνε άνοδο. Οι ομάδες των βερχοβιστών ακολουθώντας παρόμοια τακτική επιτίθονταν σε χωριά πουη είχαν προσφέρει καταφύγιο στην παράταξη του Σαντάνσκι. Από τον Ιούλιο η δραστηριότητα των εξαρχικών επεκτάθηκε στα περίχωρα της Δράμας και μέσα στην ίδια την πόλη. Στις 19 Ιουλίου ελληνικό καφενείο της πόλης δέχτηκε βομβιστική επίθεση. Παρόμοια περιστατικά σημειώθηκαν στην Πλέβνα. Οι επιθέσεις αυτές οργανώθηκαν κατά πάσα πιθανότητα από τον Ντάγιεφ, το σώμα του οποίου, χωρισμένο σε τρία τμήματα, δρούσε συνήθως σε διαφορετικές περιοχές έχοντας ως βάση το Νευροκόπι.