Gistor

Σε αντίθεση με τις συνεχείς διαμαρτυρίες των Ευρωπαίων πρεσβευτών στην Αθήνα, οι παραστάσεις των Δυνάμεων στη Σόφια ήταν λίγες και αραιές ακόμη και όταν οι Τούρκοι διαμαρτύρονταν για τις βουλγαρικές μηχανορραφίες, οι Δυνάμεις σταθερά υποστήριζαν ότι η βουλγαρική κυβέρνηση έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να αποτρέψει ταραχές στη Μακεδονία. Πραγματικά λίγα σώματα σχηματίζονταν σε βουλγαρικό έδαφος και κατόρθωναν να διασχίσουν τα σύνορα, η βουλγαρική κίνηση στη Μακεδονία είχε μειωθεί κατά πολύ και συνεχιζόταν κυρίως από τοπικά σώματα.

Η βουλγαρική κυβέρνηση προσδοκούσε, ως ανταμοιβή για την καλή της συμπεριφορά, να προωθήσουν οι Δυνάμεις στη Μακεδονία μέτρα που θα ευνοούσαν τους εξαρχικούς. Τον Ιούλιο ο Πετρώφ έδωσε οδηγίες στους Βούλγαρους αντιπροσώπους στις ξένες πρωτεύουσες να εκφράσουν την ελπίδα ότι "η Μακεδονία δεν επρόκειτο να λησμονηθεί εντελώς στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονταν τότε μεταξύ των Δυνάμεων για το θέμα της Κρήτης". Η προσπάθεια, όμως, αυτή να συνδεθεί το Κρητικό με το Μακεδονικό (ο Πετρώφ είχε πει ότι ήταν υπέρ της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα, με την προϋπόθεση ότι κάτι θα γινόταν και για τη Μακεδονία) δε συνάντησε την υποστήριξη των Δυνάμεων. Η βουλγαρική κυβέρνηση άρχισε τότε να φοβάται μήπως η υποδειγματική συμπεριφορά της έμενε χωρίς ανταμοιβή. Προς τα τέλη του έτους σημειώθηκε ελαφρά αύξηση στη δραστηριότητα σωμάτων στο βουλγαρικό έδαφος και στην ίδια τη Μακεδονία. Το γεγονός αυτό προκάλεσε επιδείνωση στις τουρκο-βουλγαρικές σχέσεις. Οι Τούρκοι διατύπωναν διαρκώς παράπονα για τα επιθετικά σχέδια της Βουλγαρίας. Ο Νάτσοβιτς (αντίπαλος του Πετρώφ) είχε δώσει στους Τούρκους την πληροφορία ότι η Βουλγαρία ήταν έτοιμη να κηρύξει πόλεμο.

Ελάχιστη πρόοδος είχε σημειωθεί στο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα κατά τη διάρκεια του έτους. Το Μάιο το ποσό των καθυστερημένων μισθών ανερχόταν ακόμη σε 118.000 τουρκικές λίρες, καθώς είχε δοθεί προτεραιότητα στις στρατιωτικές δαπάνες, παραβιάζοντας έτσι μια από τις κύριες αρχές της οικονομικής μεταρρύθμισης. Τον Ιούνιο, έπειτα από έντονες παραστάσεις των Δυνάμεων, το αυτοκρατορικό υπουργείο Οικονομικών κατέβαλε κάποιο ποσό για να μειώσει τις καθυστερημένες οφειλές. Τον Οκτώβριο η καταβολή των μισθών είχε καθυστερήσει και πάλι, οπότε, έπειτα από νέα παρέμβαση των Δυνάμεων το αυτοκρατορικό Θησαυροφυλάκιο προέβη σε νέα καθυστερημένη καταβολή. Ακολούθησαν κι άλλες παραστάσεις τον Ιανουάριο του 1907, οπότε κατέστη δυνατό να πληρωθούν οι μισθοί των πολιτικών υπαλλήλων μέχρι το Νοέμβριο του 1906.