Gistor

Παρόλο που ο Γενικός Επιθεωρητής και οι Πολιτικοί Πράκτορες συνέχιζαν να συγκεντρώνουν αιτήσεις και αναφορές, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις η διοίκηση ασχολήθηκε με τις καταχρήσεις στις οποίες εφιστούσαν την προσοχή της, και, παρά τους αυστριακούς και ρωσικούς ισχυρισμούς ότι όλα έβαιναν καλώς, κανένας δεν ξεγελιόταν.

Η Αυστρία από την πλευρά της, απέδιδε τις όποιες αποτυχίες ήταν διατεθειμένη να παραδεχτεί στην άρνηση της βρετανικής κυβέρνησης να εγκρίνει την αύξηση των οθωμανικών δασμών. Ο Grey δεν συμμεριζόταν την άποψη αυτή. Αν και δεν ήταν διατεθειμένος να θέσει την επέκταση των μεταρρυθμίσεων ως όρο για την αύξηση των δασμών, επέμεινε να δοθούν, τουλάχιστον, σαφείς ενδείξεις ότι το υφιστάμενο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα εφαρμοζόταν πραγματικά.

Στις 27 Φεβρουαρίου, ο Ρώσος και ο Αυστριακός πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη έδωσαν εντολή στους Πολιτικούς Πράκτορες και τους αντιπροσώπους τους να συνεργαστούν πλήρως με τους άλλους οικονομικούς αντιπροσώπους και να ερμηνεύσουν τις αρμοδιότητες της Επιτροπής κατά τον ευρύτερο δυνατό τρόπο. Ο Grey ενέδωσε στη συνέχεια στο ζήτημα των δασμών.

Στις 25 Απριλίου ο O' Conor υπέγραψε με τους άλλους πρεσβευτές πρωτόκολλο το οποίο ενέκρινε την αύξηση των δασμών για επτά χρόνια. Ανακοινώνοντας την ίδια μέρα την εξέλιξη αυτή στον Τεβφίκ κατέστησε σαφές ότι η παράταση της επιβολής του πρόσθετου τέλους είχε ως προϋπόθεση τη συμμόρφωση της Πύλης με την υποχρέωση που είχε αναλάβει να βελτιώσει την διαχείριση των τελωνείων, να επιδιώξει οικονομικές μεταρρυθμίσεις στη Μακεδονία και να πραγματοποιήσει βελτιώσεις στη μακεδονική χωροφυλακή.

Αφού συγκατατέθηκε στην αύξηση των δασμών, ο Grey ανέμενε σύντομα να ακούσει κάτι από την Αυστρία και τη Ρωσία σχετικά με τη μεταρρύθμιση της δικαστικής λειτουργίας. Όμως, οι μόνες ειδήσεις που έλαβε ήταν νύξεις για την καταδίωξη των σωμάτων και τη μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος στη Μακεδονία.

Την παράλειψη να προωθηθούν οι αλλαγές στο χώρο της δικαιοσύνης έθεσε στον Mensdorff, τονίζοντας πόσο αναγκαίο ήταν να διατηρηθεί η Ευρωπαϊκή Συμφωνία στο βαλκανικό ζήτημα. Επεσήμανε επίσης, ότι μεγάλο μέρος της βρετανικής κοινής γνώμης ήταν εχθρική προς την Αυστρία και τη Ρωσία, και δεν δίστασε να χαρακτηρίσει την πολιτική των δύο αυτών Δυνάμεων ως εμπόδιο για τις μεταρρυθμίσεις στη Μακεδονία.

Η διαμαρτυρία αυτή απέδωσε κάποιο αποτέλεσμα: ο Aehrenthal, ο οποίος στις αρχές Μαΐου είχε δηλώσει ότι εξαιτίας αστάθμητων παραγόντων το πρόγραμμα της μεταρρύθμισης στο χώρο της δικαιοσύνης δε θα ήταν έτοιμο μέχρι το Νοέμβριο, πληροφόρησε αργότερα τον Goschen ότι οι αυστριακές και οι ρωσικές προτάσεις θα ήταν έτοιμες μέσα στο καλοκαίρι. Ο Grey έλπιζε ότι δεν θα καθυστερούσε το σχέδιο για τις μεταρρυθμίσεις στη δικαιοσύνη, καθώς επρόκειτο να συναντήσει μια αντιπροσωπεία της Βαλκανικής Επιτροπής. Ο Aehrenthal φαινόταν ότι είχε αντιληφθεί τη λαϊκή πίεση κάτω από την οποία βρισκόταν ο Grey και ότι ήταν συνετό να τον βοηθήσει, διαφορετικά ο Grey θα ωθούνταν ίσως να προωθήσει το δικό του σχέδιο, το οποίο ενδεχομένως θα υποστήριζε η Ρωσία. Αυτό που ήθελε να αποφύγει ο Aehrenthal ήταν μια δραστήρια πολιτική στα Βαλκάνια, εφόσον μια τέτοια εξέλιξη μπορούσε να οδηγήσει σε μια καταστροφή στην Ευρωπαϊκή Τουρκία. Επιθυμούσε απλώς ένα μετριοπαθές μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα ως μέσο για να διατηρήσει τη συνεννόησή του με τη Ρωσία.

Μέχρι τότε τόσο αυτός όσο και ο προκάτοχός του, Goluchowski, μιλούσαν πάντοτε με αισιοδοξία για το πρόγραμμα Murzsteg, και αυτή ήταν η πρώτη φορά που η Αυστρία παραδεχόταν ότι το μεταρρυθμιστικό αυτό πρόγραμμα δεν είχε γνωρίσει και τόσο μεγάλη επιτυχία.