Gistor

Συγκεκριμένα, στην ανατολική απόληξη της κοιλάδας Σελίνιτσα, σε μικρή απόσταση από τη σημερινή ακτογραμμή, ερευνήθηκε σε μήκος περίπου 200 μέτρων σύμπλεγμα πέντε σπηλαίων.

Η οροφή των τεσσάρων σπηλαίων έχει κατακρημνιστεί, με αποτέλεσμα να σφραγισθούν εν μέρει οι ανθρωπογενείς επιχώσεις. Τμήματα της στρωματογραφικής ακολουθίας βρίσκονται σήμερα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας, γεγονός που οφείλεται σε περιοδικές επικλύσεις (αυξομειώσεις θαλάσσιας στάθμης), που σημειώθηκαν στην περιοχή κατά τον ανώτερο Πλειστόκαινο. Παρόλα αυτά, οι επιχώσεις που μελετήθηκαν, παρέχουν υλικά ικανά τόσο για τη χρονολόγηση της χρήσης των σπηλαίων, όσο και για λιθοστρωματογραφικό και βιοστρωματογραφικό προσδιορισμό.

Στη θέση 1 διατηρήθηκε στρωματογραφική ακολουθία που φθάνει περίπου τα 10 μέτρα και χαρακτηρίζεται από υψηλή πυκνότητα ευρημάτων. Πλούσιες σε πολιτισμικά κατάλοιπα είναι και οι θέσεις 2γ και 4α.

Το σύνολο των ευρημάτων πιστοποιεί τη σύγχρονη χρήση των πέντε σπηλαίων στη θέση Λακωνίς κατά τη Μέση Παλαιολιθική, ενώ δεν αποκλείεται η χρήση τους και στη διάρκεια άλλων παλαιολιθικών φάσεων. Η ανθρώπινη παρουσία στη Μάνη ανάγεται, σύμφωνα με ανθρωπολογικά ευρήματα από το Απήδημα Αρεόπολης, στην Κατώτερη Παλαιολιθική(Homo sapiens praesapiens) και τεκμηριώνεται και στην Ανώτερη Παλαιολιθική περίοδο (Homo sapiens sapiens).

Στο σύνολο των σπηλαίων στη θέση Λακωνίς συγκαταλέγονται:
1. Ίχνη επάλληλων εστιών, που μαρτυρούν την εντατική χρήση και συνεχή παραμονή ανθρώπινων ομάδων στο σπήλαιο.
2. Θραύσματα οστών, τμήματα γνάθων και μεμονωμένα δόντια, κυρίως φυτοφάγων ζώων (βοοειδών, ελαφιδών), αλλά και δείγματα από χερσαία γαστερόποδα. Αυτά αποτελούν υπολείμματα τροφής και προδίδουν τις διατροφικές συνήθειες της εποχής ενώ παράλληλα συντελούν στην αποκατάσταση της πανίδας στη Λακωνία κατά την απώτατη Προϊστορία
3. Λίθινα τέχνεργα, κατασκευασμένα από ηφαιστειογενή πετρώματα, κυρίως από κροκεάτη λίθο (lapis lacedaemonius), αλλά και από μαύρο πυριτόλιθο και χαλαζία. Ας σημειωθεί ότι ο κροκεάτης λίθος εντοπίστηκε σε σχετικά μικρή απόσταση από το σπήλαιο, γεγονός που αιτιολογεί την προτίμηση των κατασκευαστών εργαλείων σ' αυτή την πρώτη ύλη.

Όλα τα λίθινα τέχνεργα κατασκευάστηκαν με την τεχνική Λεβαλλουά ( Levallois), που χαρακτηρίζει τις εργαλειοτεχνίες της Μέσης Παλαιολιθικής περιόδου. Όμοια τέχνεργα προέρχονται και από το σπήλαιο Καλαμάκια στον όρμο Oϊτυλο της δυτικής Μάνης, τα οποία χρονολογούνται 80.000-75.000 πριν από σήμερα.