Gistor

Ήταν τροφοσυλλέκτες, κυνηγοί και ψαράδες. Χρησιμοποιούσαν αγκίστρια από κόκαλο και λίθινα εργαλεία. Έτρωγαν λαγούς, ελάφια, αλλά και άλογα, δημητριακά και όσπρια. Πρόκειται για κάποιους αρχαιότατους κατοίκους της Αττικής. Ίχνη τους εντοπίστηκαν στο σπήλαιο που βρίσκεται στο Σχιστό Κερατσινίου, στις νοτιοδυτικές παρυφές του όρους Αιγάλεω, πάνω από το σύγχρονο νεκροταφείο της περιοχής.

Οι ανασκαφείς Φάνης Μαυρίδης - Λίνα Κορμαζοπούλου και η ομάδα τους (Ορέστης Αποστολίκας, Αντιγόνη Παπαδέα, Γ. Κοτζαμάνη, Π. Καρκάνας κ.ά.) χρονολογούν την πρώτη κατοίκηση του σπηλαίου από την ενδέκατη έως και την έβδομη χιλιετία π.Χ., ανεβάζοντας κατά περίπου μία χιλιετία τις μέχρι τώρα γνωστές περιπτώσεις πρώιμης κατοίκησης της Αττικής.

Σημειώνουν πως είναι σχεδόν μοναδική για την Αττική η σχετική ανακάλυψη στρωμάτων και φωτίζει την ιστορία της κατοίκησης της χώρας μας εκείνη τη «σκοτεινή» ακόμη, από αυτήν την άποψη, περίοδο.

Η χρονολόγηση έγινε με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα, και δεν αποκλείεται να «κατέβει» και άλλο. «Αποδεικνύεται η παρουσία ομάδων κυνηγών - τροφοσυλλεκτών κατά το ύστερο Πλειστόκαινο και το πρώιμο Ολόκαινο, δηλαδή περίπου από το τέλος της Ανώτερης Παλαιολιθικής και κατά τη διάρκεια της Μεσολιθικής, ενώ πιστοποιούνται και βαθύτερα στρώματα που θα ανασκαφούν στο μέλλον», λένε οι ανασκαφείς.

Η επόμενη φάση κατοίκησης προσδιορίζεται «μεταξύ της Μέσης Νεολιθικής και της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού (περίπου 6η-3η χιλιετία π.Χ.)».

Οι άνθρωποι των περιόδων αυτών «κατασκεύαζαν εργαλεία από πρώτες ύλες όπως ο ραδιολαρίτης και διάφορες ποικιλίες πυριτόλιθου. Ενα οστέινο αντικείμενο, που θυμίζει αγκίστρι και μπορεί να χρονολογείται τόσο στη Μεσολιθική όσο και στη Νεολιθική φάση χρήσης του σπηλαίου», εντοπίστηκε κατά τις ανασκαφές, οι οποίες έχουν ξεκινήσει από το 2006.

«Τα κύρια είδη διατροφής ήταν ο λαγός, ένα είδος ελαφιού και ένα εξαφανισμένο σήμερα είδος αλόγου. Τα φυτικά κατάλοιπα περιελάμβαναν, μεταξύ άλλων, δημητριακά και όσπρια σε άγρια μορφή, σημαντικά για την κατανόηση της μετάβασης στο νεολιθικό παραγωγικό στάδιο στο Αιγαίο».

Από τη Νεώτερη και Τελική Νεολιθική περίοδο προέρχονται και ευρήματα κεραμικής. Κεραμικά ευρήματα και ειδώλια έχουμε και από την ύστερη αρχαϊκή, κλασική και πρώιμη ελληνιστική εποχή. Φαίνεται μάλιστα ότι εκεί υπήρξε σημαντικός χώρος άσκησης λατρείας κατά την κλασική περίοδο.

Το σπήλαιο Σχιστού αποτελείται από δύο ευρύχωρους θαλάμους. Στον πρώτο θάλαμο παρατηρούνται τεχνικές επεμβάσεις (πλατώματα, αναχώματα, βαθμίδες λαξευμένες στον βράχο) και στον δεύτερο υπήρξαν τα κινητά ευρήματα στα οποία αναφερθήκαμε. Η σωστική ανασκαφή έγινε το 2000 από τους Δ. Χατζηλαζάρου και Α. Ζαμπίτη για την Εφορεία Παλαιοντολογίας - Σπηλαιολογίας.

Η έρευνα υποστηρίζεται από το Ιδρυμα Ιωάννη Κωστόπουλου και το Ινστιτούτο Αιγαιακής Προϊστορίας της Νέας Υόρκης (ΙΝΣΤΑΠ). Μετέχουν και ξένοι επιστήμονες, οι οποίοι μελετούν τα οστέινα αντικείμενα, κεραμικά, ενώ εξειδικευμένες αναλύσεις και μελέτες βρίσκονται σε εξέλιξη σε εργαστήρια της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Πηγή:Έθνος